Πρώτη φορά σε κοίταξα Θεέ
μου στα μάτια τόσο γλυκά
και η καρδιά μου πέταξε
στης θεϊκής ευτυχίας την αγκαλιά
ήταν τότε που πρωτοένοιωσα
τι θα πει απόλυτη χαρά
σ’ ένα πανέμορφο Παράδεισο
όταν δημιουργούσες τον Αδάμ.
Από το χώμα έφτιαξες το
γήινο μου σώμα Εσύ
και θεϊκή Πνοή ενεφύσησες
δίνοντας μου την ψυχή
στιγμή μοναδική στον κόσμο
και στους αγγέλους ήταν αυτή
που με δοξολογίες και χαρά
Σε δόξασαν όπως λέει η Γραφή.
Πλάσμα ξεχωριστό με έκανες
από όλη τη δημιουργία Εσύ
γιατί μόνο εμένα «κατ’ εικόνα» Σου έπλασες σαν γέννα
Πατρική
«το καθ’ ομοίωση» υπενθύμισες πως τώρα πρέπει ν’ αναζητώ
το μονοπάτι της θεϊκής
αγάπης να βαδίζω ένα να γίνω Εσύ κι εγώ.
Να ζεις μέσα μου κι εγώ
μέσα σε Σένα τι υπέρτατη χαρά
άλλο πλάσμα σαν κι εμένα δεν
δημιούργησες ξανά
να είσαι Συ της καρδιάς
μου Πατέρας κι εγώ μικρό παιδί
που σαν τη γλυκιά Μανούλα
θα μ’ αγαπάς τρυφερά πολύ.
Θρόνος δικός Σου θέλεις η
καρδιά μου να γενεί
και κει σαν βασιλιάς Θεός
μου Εσύ να κατοικείς
μόνο με αγάπη την ύπαρξη
μου γέμισες πολύ
γιατί όπως μου είπες μόνο
αγάπη είσαι Εσύ.
Από το Φως Σου φως θα
παίρνω στη γη να περπατώ
από την ευσπλαχνία Σου
αγάπη παντού να δίνω
όπου βρεθώ Πατέρα μου και
όπου σταθώ
αυτό είναι το θέλημα Σου
είπες αν θέλω μέσα Σου να ζω.
Γλυκέ Πατέρα και Θεέ μου
θέλω στα μάτια να Σε κοιτώ
τα μητρικά εκείνα τότε που
πρωτοαντίκρισα εγώ
σαν το μικρό παιδί και
πάλι πολλές φορές «σ’ αγαπώ» να πω
και με απόλυτη εμπιστοσύνη
στη θεϊκή καρδιά Σου να κρυφτώ.
