Ποιος μπορεί να μετρήσει
τον απέραντο ουρανό με τ’ άστρα
ή τους αμέτρητους κόκκους
άμμου στην αμμουδιά της θάλασσας
για να του πω να μου
μετρήσει την άπειρη του Θεού ευσπλαχνία
που έχει ο παντοκράτορας
Θεός Πατέρας σε όλα του τα πλάσματα;
Ούτε οι άγγελοι στον
ουρανό που τους είναι όλο το στερέωμα γνωστό
μπορούν να μας πουν επακριβώς
πόσο μας αγαπάει όλους ο Θεός
ακόμα και αν η λέξη άπειρα
μπορούσε κάποτε να καταμετρηθεί
και πάλι δεν μπορεί κανείς
να πει το αμέτρητο της θεϊκής στοργής.
Άπειρα, μοναδικά, δίχως
μέτρα και σταθμά
δίκαιους και αμαρτωλούς
όλους ο Θεός μας αγαπά
λίγο δε μετάνοια αν δει
στου κάθε ανθρώπου την ψυχή
ανοίγει την καρδιά Του
ευθύς για να μας κρύψει με στοργή.
Μην απογοητεύεσαι ποτέ όσα λάθη κι αν κάνεις εσύ
αμαρτήματα φοβερά είχε και
ο προφητάνακτας Δαβίδ
φόνο, μοιχεία και απιστία
και άλλα πάρα πολλά
όμως στα δάκρυα της
μετανοίας συγχωρέθηκαν αυτά.
Και τον απόστολο Πέτρο που
αν και δικός Του μαθητής
δεν δίστασε από
ολιγοπιστία τον Δάσκαλο του ν’ αρνηθεί
στο δάκρυ της μετανοίας όταν
έκραξε ο πετεινός τρεις
με ευσπλαχνία γλυκού
πατέρα ο Ιησούς τον συγχωρεί.
Μην ξεχνάς επίσης την
πόρνη, τον τελώνη και τον ληστή
άνθρωποι με πολύ μεγάλα λάθη
και από όλους μισητοί
πως τους συγχώρησε σαν
Πατέρας όταν μετάνιωσαν ευθύς
και έγινα άκρας
ευσπλαχνίας μύστες του Θεού όλοι αυτοί.
Πόσα και πόσα παραδείγματα
έχουν στη εκκλησιά μας καταγραφεί
γι αυτό τον δαίμονα της
απελπισίας
να μην πιστεύει πια ποτέ κανείς.
Του Θεού η ευσπλαχνία
είναι άβυσσος πολύ
που όσες πέτρες στη
θάλασσα κι αν ρίξεις
δεν πρόκειται να γεμίσει
ποτέ αυτή
έτσι και του Θεού η
αγάπη είναι άπειρα ευσπλαχνική.
