Ο τελειότερος δρόμος για τον ουρανό

Πολλοί είναι οι χριστιανοί εκείνοι που θέλουν να μάθουν ποιος είναι ο καλύτερος πνευματικός δρόμος για να κερδίσουν τη σωτηρία της ψυχής τους και να φθάσουν εύκολα και σίγουρα στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα.

Τα πολλά καθημερινά λάθη που κάνουμε εξ αιτίας των ανθρώπινων αδυναμιών μας, μας απογοητεύουν και μας κάνουν να πιστεύουμε πως είναι πολύ δύσκολο να σωθούμε. Και ενώ έχουμε την καλή διάθεση να αγωνιστούμε κατά της αμαρτίας, δεν τα καταφέρνουμε εύκολα, γιατί πέφτουμε συχνά πυκνά στα ίδια και τα ίδια λάθη. Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε πνευματικά αγχωμένοι, εξ αιτίας της απογοήτευσης.

Τότε είναι που αναρωτιόμαστε όλοι, αν υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε. Αν υπάρχει κάποιος πνευματικός δρόμος που μπορούμε να τον βαδίσουμε με χαρά και ευχαρίστηση και να μας χαρίσει με ευκολία μια θέση στο ουράνιο βασίλειο του Θεού.

Πράγματι, στο πλήθος των πνευματικών δρόμων που οδηγούν στον Ουρανό, ξεχωρίζει ένας και μοναδικός.

Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους, είναι γιατί ο ίδιος ο Κύριος μας Ιησούς τον υπέδειξε σαν τον πιο εύκολο και χαρούμενο δρόμο της σωτηρίας μας.

Είναι ο δρόμος της πνευματικής νηπιότητας.

Κάποτε ο γλυκύς μας Ιησούς, θέλοντας να υποδείξει στους ανθρώπους ποιος είναι ο πιο μεγάλος αλλά ταυτόχρονα και ο ποιο εύκολος δρόμος για να μπει κανείς στην αγκαλιά του Θεού, πήρε ένα παιδάκι μέσα στην πατρική θεϊκή Του αγκαλιά  και είπε:

«αν δεν γίνετε σαν τα μικρά παιδιά, δεν θα μπορέσετε να μπείτε στο ουράνιο βασίλειο του Πατέρα μου». (Ματθ.18.3)

Με τα θεϊκά αυτά λόγια ο Κύριος μας ουσιαστικά ζητά να γίνουμε μικρά παιδιά στην απλότητα, την αθωότητα, την ταπείνωση και την εμπιστοσύνη.

Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους άλλους πνευματικούς δρόμους που σου ζητούν σαν μεγάλος να εργασθείς για την απόκτηση των θεϊκών αρετών,  εδώ ο ίδιος ο Κύριος μας λέει πως πρέπει να γίνουμε μικροί, πολύ μικροί, σαν τα μωρά, μέσα στην αγκαλιά του ουράνιου Πατέρα μας.

Για να ακολουθήσουμε τον δρόμο αυτό της «πνευματικής νηπιότητας» πρέπει πρώτα να πιστέψουμε πως ο Θεός είναι ταυτόχρονα για μας ο γλυκύς Πατέρας και η στοργική Μάνα και εμείς είμαστε για Κείνον τα δικά Του παιδιά.

Σαν μωρά παιδιά στην αγκαλιά του Θεού, πρέπει να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε όπως ακριβώς συμπεριφέρεται ένα μωρό στην γλυκιά του μαμά.

Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε εύκολα, αν παρακολουθήσουμε τις υπέροχες στιγμές που περνά μια μωρομάνα με το μωρουδάκι της.

Για τη μωρομάνα το μωρό της είναι το παν, ο απόλυτος θησαυρός της, τον οποίον δεν ανταλλάσσει με τίποτε στον κόσμο αυτό.

Η αγάπη της ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αγάπης και αγγίζει τα όρια της θυσιαστικής αγάπης.

Είναι η τέλεια έκφραση της αγάπης που έχει ο ουράνιος Πατέρας μας σε όλα τα σπλάχνα Του, εμάς τους ανθρώπους, και μας το απέδειξε με τη θυσία του Γιού Του για τη σωτηρία μας.

Και για το μωρό όμως η καρδιά της μανούλας του και το ευλογημένο στήθος της είναι γι’ αυτό τα πάντα.

Στο στήθος της εκτός από την τροφή του, θηλάζει την μητρική τρυφερότητα και στοργή. Στο στήθος της γαληνεμένο από την μητρική αγάπη, κοιμάται ήσυχα σαν αγγελούδι. Στο στήθος της πάλι παιχνιδιάρικα σκορπά πλούσια τα χαμόγελα και τα μωρουδίστικα νάζια του.

Γενικά η καρδούλα και το στήθος της μαμάς του είναι το πραγματικό σπίτι του μωρού. 

Έτσι ακριβώς θέλει και ο ουράνιος Πατέρας μας να είμαστε μέσα στην ευσπλαχνική Πατρική και Μητρική καρδιά Του.

Σαν τα μικρά εκείνα παιδάκια που ακόμα δεν έχουν διαμορφώσει και αναπτύξει τις προσωπικές τους επιθυμίες αλλά ακουμπούν στη μαμά τους με απόλυτη εμπιστοσύνη.

Η συμπεριφορά τους είναι απλή γιατί δεν έχουν λογισμούς σύνθετους σαν των μεγάλων, που αυτοκαταστρέφονται μέσα στη σύγχυση των πολυποίκιλων λογισμών τους.

Ότι έχει η καρδούλα τους το λένε με τόση απλότητα, ταπείνωση και αθωότητα. Η πονηριά και η δολιότητα είναι άγνωστη σ’ αυτά. Τα λόγια τους είναι όλο χάρη και σκορπούν ευθυμία. Ποτέ δεν θα βρεις σ’ αυτά δηλητήριο, συκοφαντία, κατακρίσεις όπως των μεγάλων.

Ακόμα και όταν κάποιος τα φοβίσει ή τα πειράξει, απομακρύνονται απ’ αυτόν δίχως σχολιασμούς και κρίσεις και μπαίνουν ακόμα πιο βαθιά στη ζεστή αγκαλιά της μανούλας τους. Εκεί νιώθουν τι σιγουριά της μητρικής στοργής, αγάπης και προστασίας.

Αυτό είναι ακριβώς που πρέπει να κάνουν όλοι όσοι θελήσουν να ακολουθήσουν τον υπέροχο και μοναδικό δρόμο της «πνευματικής νηπιότητας» και να μπουν στην καρδιά του Θεού Πατέρα σαν μικρά βρέφη.

Γι’ αυτούς ο Θεός Πατέρας γίνεται η γλυκιά μωρομάνα που με λατρεία αγκαλιάζει και προστατεύει τα παιδιά της.

Τι έχει να φοβηθεί στ’ αλήθεια το μικρό αυτό παιδί;

Μα κι αν κάτι το φοβίσει, τρέχει αμέσως στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα του να κρυφτεί και να τυλίξει τα παιδικά του χεράκια γύρω από το θεϊκό λαιμό του ουράνιου Βασιλιά του!

Την εμπιστοσύνη αυτή είναι που θέλει να δει από μας ο γλυκύς μας ουράνιος Πατέρας, για να πλημμυρίσει ακόμα πιο πολύ την ψυχή του παιδιού Του με τις υπέροχες ευλογίες του Παναγίου Πνεύματος και του θεϊκού Του Έρωτα.

Ελάτε να ακολουθήσουμε όλοι μαζί τον υπέροχο αυτό δρόμο της «πνευματικής νηπιότητας» σαν μικρά παιδιά μέσα στη γλυκιά αγκαλιά του Θεού Πατέρα μας.

Για να το πετύχουμε πρέπει να ζητήσουμε από το Πανάγιο Πνεύμα να χαρίσει στις ψυχές μας τη θεία φώτιση και την απόλυτη εμπιστοσύνη στον ουράνιο Πατέρα μας.