Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τη χαρά της ψυχής μου,
όταν είδα τελειωμένο το πρώτο μας ορφανοτροφείο στην Αφρική, στην Τεγκέα της
Ουγκάντας!
Τα όνειρα των ορφανών παιδιών είχαν γίνει και
δικά μας όνειρα και η χαρά τους ήταν και χαρά μας.
Αναρίθμητα παιδιά, που η φτώχεια και η ορφάνια τα είχε
σπρώξει στην ανελέητη απόγνωση, τώρα είχαν ένα ζεστό μεγάλο σπιτάκι να τα
περιθάλψει με πολύ αγάπη και στοργική φροντίδα.
Πολλά από αυτά τα παιδιά για πρώτη φορά κοιμήθηκαν σε
κρεβατάκι και είχαν την ευκαιρία να πιουν ένα ποτηράκι ζεστό γάλα.
Οι χαρούμενες φωνές τους μου θύμιζαν τα αρμονικά
τιτιβίσματα των πολυάριθμων πουλιών που συναντούσαμε συχνά στις ιεραποστολικές
πορείες μας μέσα στα δάση, όταν πηγαίναμε να βρούμε τους ιθαγενείς αδελφούς μας
και να τους μεταφέρουμε την αληθινή πίστη του Χριστού μας.
Πολλά από αυτά τα παιδιά ζούσαν όχι μόνο την υλική φτώχεια και ορφάνια, αλλά και την πιο σκληρή πνευματική ορφάνια. Παγιδευμένα μέσα στη θρησκεία των προγόνων τους, ζούσαν κάτω από τη στυγνή σατανική δύναμη της μαγείας, που κατέστρεφε συστηματικά τις αγνές ψυχούλες τους.
Το νέο τους σπιτάκι θα τους έδινε τώρα, εκτός από την
υλική βοήθεια για μια αξιοπρεπή επιβίωση, και την θεϊκή γνώση για να ενωθούν οι
αγνές ψυχούλες τους με τον γλυκύ βασιλιά μας Ιησού, τον αληθινό Θεό της χαράς
και της αγάπης.
