Μέσα σ' αυτή την λασποκαλύβα ζούσαν μόνα τους τρία
μικρά ορφανά, με το μεγαλύτερο παιδί να γίνεται μάνα και πατέρας ταυτόχρονα στα
δυο μικρότερα αδελφάκια του.
Η μάνα είχε πεθάνει πριν ένα χρόνο και ο πατέρας
χάθηκε απότομα από τη ζωή τους, χωρίς να μάθουν ποτέ το πως και γιατί.
Πόσο εύκολα μπορεί να μείνει ορφανό ένα παιδί από τη
μια στιγμή στην άλλη!
Η μόνη βοήθεια και χαρά αυτών των παιδιών ήταν η
συμπόνια των φτωχών συγχωριανών τους, που προσπαθούσαν με τις πενιχρές βοήθειες
τους να στηρίξουν τα ορφανά.
Πόσες φορές ικέτευσα τον Θεό να προστατεύει τα μικρά
αυτά ορφανά, στέλνοντας αγίους αγγέλους να τα περιφρουρούν! Ποτέ ο Θεός μας δεν
αφήνει κανέναν άνθρωπο απροστάτευτο. Μέσα στην πανσοφία Του πάντα στέλνει
κάποιον επίγειο άγγελο άνθρωπο για να στηρίξει τα παιδιά Του.
Όσοι μπορούμε να ανταποκριθούμε με πολύ αγάπη στο έργο που ο Θεός μας εμπιστεύεται, τότε μοιάζουμε με μικρούς επίγειους αγγέλους που μεταφέρουν παντού το μήνυμα της πατρικής αγάπης Του Θεού στα πονεμένα σπλάχνα Του. Τότε γινόμαστε γνήσια παιδιά του Ουράνιου Πατέρα μας και γεμίζουμε την σπλαχνική καρδιά Του με ανείπωτη χαρά και ευτυχία!
