Η Ανάσταση του Βασιλιά μου

      Μεγάλη Δευτέρα.

Την Μ. Δευτέρα, Εσύ του κόσμου Βασιλιά ζήτησες από τη ψυχή μου να γίνει Νύμφη της δικής Σου καρδιάς.

Μέσα στο σκοτάδι των παθών άναψες την πυρφόρα φλόγα του θεϊκού Σου έρωτα και έγινες Νυμφίος λατρευτός, ένας και μοναδικός.

Η καρδιά μου σαγηνευμένη από την πρόσκληση Σου, με ταπείνωση βαθιά για το πλήθος των αμαρτιών μου, ρίχτηκε σαν την πόρνη στα γόνατα Σου για ν’ αφήσει τα μύρα της ερωτευμένης μου καρδιάς στη στοργική Σου αγκαλιά.

Στο χάδι της ευσπλαχνίας Σου, έκλαψα γλυκά και σε κοίταξα ικετευτικά. Και μες τα καταγάλανα γλυκά γαλάζια μάτια σου χαμένος, έμαθα μυστικά πόσο άπειρα με αγαπάς.

    Τέτοια αγάπη μοναδική, που ξεπερνά σε δύναμη και αυτή την αγάπη που έχει για το μωρό της κάθε μάνα γλυκιά.

Κάνε Νυμφίε της ψυχής μου, κάνε Ουράνιε Έρωτα της ζωής μου, μόνο Εσένα ν’ αγαπώ παντοτινά!

Μεγάλη Τρίτη.

Την Μ. Τρίτη μου επανέλαβες πόσο λατρεύεις και αγαπάς όλες τις ψυχές που είναι ταπεινές. Ταπεινές αλλά και απλές, που δεν ντρέπονται να ομολογούν τα λάθη τους και να ζητούν συγνώμη γι’ αυτά.

Μου έδειξες ένα χαμένο προβατάκι, μια γυναίκα πολύ αμαρτωλή, που άφησε τον σατανά να παίξει ξεδιάντροπα στο σώμα της, σκορπίζοντας τον πνευματικό θάνατο σε άλλα σου παιδιά.

Στα δάκρυα της μετανοίας της, έδειξες το άπειρο έλεος της θεϊκής ευσπλαχνίας Σου, και έγινες ο πιο γλυκός Νυμφίος, ακόμα και στα χαμένα Σου παιδιά.

Στην αγάπη Σου είδε και αυτή, όπως και εγώ, κάθε στιγμή πόσο μητρικά αγαπάς όλα τα παιδιά σου, ακόμα και αυτά τα πιο αμαρτωλά, γλυκέ μου Βασιλιά.

Τι κι αν είμαι απ’ όλο τον κόσμο η πιο αμαρτωλή ψυχή;

Τι κι αν αμάρτησα από τον τελώνη πιο πολύ;

Τι κι αν σε αρνήθηκα σαν το Πέτρο πολλές φορές τόσο πολύ;

Σαν την πόρνη ντρέπομαι κι εγώ για τα πολλά μου λάθη εδώ στη γη και Σου ζητώ συγνώμη από τα βάθη της ψυχής.

Κι Εσύ, γλυκέ Ουράνιε Νυμφίε, σαν να μη ξέρεις να μετράς, ξεχνάς στο δάκρυ της μετανοίας μου κάθε τι που σε πλήγωσε πολύ και στο πλήθος των αμαρτιών μου, με πλήθος χάδια των χαρίτων Σου στολίζεις κι ομορφαίνεις την λαβωμένη μου ψυχή.

Νυμφίε μου σε ικετεύω, δέξου με ως τον τελώνη, ως τον ληστή, ωσάν την άσωτη πόρνη και σαν τον Πέτρο τον αρνητή.

Με απόλυτη εμπιστοσύνη παραδίδω στη θεϊκή Σου Καρδιά όλη μου την ύπαρξη:

Να την καθαρίσεις από κάθε βρωμιά με τα μύρα της αγάπης Σου.

Να την στολίσεις με τα ουράνια στολίδια των αρετών με τη Χάρη Σου.

Να την ταΐσεις με την θεϊκή τροφή των λόγων Σου, και

Να γίνουμε ένα, όπως το νερό με το κρασί, Εσύ ο Άγιος και εγώ το αμαρτωλό παιδί Σου, μέσα από το πανάγιο Σώμα και Αίμα Σου, γλυκέ λατρεμένε Ουράνιε Βασιλιά.

Μ. Τετάρτη.

Την Μ. Τετάρτη η ψυχή μου πόνεσε πολύ σαν έμαθε πως ο πολυαγαπημένος μου Νυμφίος προδόθηκε από ένα Του παιδί, που δεν πίστεψε στα ευαγγελικά λόγια της Ουράνιας Αγάπης.

Πιο πολύ πόνεσε για το μαθητή Του παρά για όλους τους άλλους που δεν τον γνώρισαν προσωπικά, που αυτός ενώ άκουσε τα ελπιδοφόρα λόγια Του και είδε τα γεμάτα ευσπλαχνία θαύματα Του, δεν πίστεψε.

Τι κι αν είναι κάποιος δικός σου μαθητής, αν δεν Σε έχει αγαπήσει πολύ;

Τι κι αν καυχιέται πως σε ξέρει πολύ καλά και σαν αφιερωμένος ή κληρικός σε λειτουργεί τακτικά;

Τι κι αν λέει πως είναι κήρυκας του λόγου σου δεινός ή ακόμα και θεολόγος δυνατός, αλλά μιλά σύμφωνα με την σκληροτράχηλη του καρδιά;

Φοβερό παράδειγμα του Ιούδα η ζωή.

Γλυκέ μου Νυμφίε, πλημμύρισε την ψυχή μου με το πανάγιο Σου Πνεύμα και τον θεϊκό Σου έρωτα, για να μείνω εγώ μέσα σε Σένα και Εσύ μέσα σε μένα.

«Μείνατε εν εμοί καγώ εν υμίν» (Ιωάν.15,4), ψιθύρισες στ’ αυτιά αυτών που με νοσταλγία θεϊκή σε αγαπούν και σε λατρεύουν.

Μόνο αυτοί που με θεϊκό έρωτα θα σε αγαπήσουν μπορούν να μιλούν για Σένα και τα λόγια τους να δίνουν κουράγιο, ελπίδα, αγάπη και χαρά στον καθένα.

Θα μιλούν με αγάπη τις ουράνιες αλήθειες, αφού ενωμένοι με Σένα, θα λένε μόνο ό,τι ζουν με Σένα.

Θα μιλούν σαν θεολόγοι, αφού θα μιλούν εμπειρικά για τον αληθινό Θεό που ζουν!

Κάνε Βασιλιά μου να νιώθω την άπειρη αγάπη που έχεις για όλα τα πλάσματα Σου.

Κάνε να νιώσω τον μεγάλο πόνο και την αγωνία της καρδιάς Σου, που βλέπει να χάνονται οι πολύτιμες ψυχές των παιδιών Σου, παρασυρμένες από την δολιότητα του μισάνθρωπου σατανά.

Κάνε να νιώσω την άπειρη συγχωρητικότητα Σου στα αναιδή πλάσματα Σου, που τολμούν να βρίζουν και να ευτελίζουν με αναίσχυντο τρόπο τον Δημιουργό τους.

Μ. Πέμπτη.

Την Μ. Πέμπτη θαύμασα όταν είδα τον Κύριο μου, να παίρνει λεκάνη με νερό  και να πλένει τα πόδια των μαθητών Του.

Έμπρακτα ζητά ο Θεός, όσοι θέλουν να τον αγαπήσουν σαν Νυμφίο τους, να ακολουθήσουν την ουρανοδρόμο ταπείνωση που καθαρίζει και αγιάζει τις ψυχές και τις κάνει πραγματικούς θεϊκούς θρόνους του Ουράνιου Βασιλέως.

Μόνο στις ταπεινές καρδιές μπορεί ο Αγαπημένος μας όχι απλά να ξεκουραστεί αλλά και να αποκαλυφθεί, γιατί μόνο αυτές μπορεί το πανάγιο Πνεύμα να πλημμυρίσει όχι απλά με την αγάπη, αλλά και με τον θεϊκό έρωτα στον γλυκύ Νυμφίο, που είναι η πραγματική τροφή των αγγέλων.

Σ’ αυτές τις ψυχές που τον εμπιστεύονται απόλυτα και που νιώθουν, από ταπείνωση, ότι είναι οι πιο αμαρτωλοί του κόσμου, τους δίνει ο Θεός Πατέρας τον ίδιο τον Μονογενή Υιό Του ώστε μέσα από τη Θεία Κοινωνία, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, να γίνει πράξη αυτό που ο Ίδιος είπε: «Μείνετε μέσα σε Μένα και Εγώ μέσα σε σας».

Τη Μ. Πέμπτη θεσπίζεται το άγιο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Σ’ αυτό, όσοι πιστεύουν, λατρεύουν και αγαπούν τον Ουράνιο Νυμφίο, προσέρχονται με βαθιά πίστη στον Πολυαγαπημένο Βασιλιά της καρδιάς τους για να τελέσουν με τη δύναμη του αγίου Πνεύματος τους μυστικούς γάμους τους και να υποσχεθούν αιώνια πίστη στον ουράνιο θεϊκό Έρωτα τους.

Με τα λαμπρά ενδύματα της ταπείνωσης, τα καθαρισμένα από τα δάκρυα της εξομολόγησης τους και με τα αγγελικά αρώματα της απόλυτης εμπιστοσύνης στον Ουράνιο Νυμφίο τους, το ίδιο το Άγιο Πνεύμα ενώνει σε μια άγια ένωση, όπως το νερό με το κρασί, το νάμα και το ζέον, τον άνθρωπο και τον Θεό.

Είναι η στιγμή που η ανθρώπινη ψυχή σαν μια δροσοσταλίδα χάνεται μέσα στον απέραντο ωκεανό της θείας Ευσπλαχνίας και Μακαριότητας.

Μ. Παρασκευή.

Το θείο δράμα βρίσκεται στην κορύφωσή του. Ο Νυμφίος βασανίζεται, εμπαίζεται και υποφέρει.

Τα χέρια του Δημιουργού είναι δεμένα όπως των ληστών.

Το ιερό κεφάλι Του είναι αιματοβαμμένο από τα αιχμηρά αγκάθια του στεφανιού που ετοίμασαν γι’ Αυτόν τα αγνώμονα παιδιά Του.

Το καλάμι του εμπαιγμού, στη θέση του βασιλικού σκήπτρου, χρησιμοποιείται για να τον κτυπούν ακόμα πιο πολύ.

Ο κόκκινος κοροϊδευτικός μανδύας περιβάλλει την άκρα ευσπλαχνία Του.  

Μετά από λίγο, μια και η θανατική καταδίκη Του αποφασίστηκε, με ένα τεράστιο σταυρό στους ώμους ανεβαίνει τον Γολγοθά για να ξεπλύνει με το άγιο Αίμα Του όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Είναι η έμπρακτη αγάπη και λατρεία του Νυμφίου σε όλες τις ψυχές, δίκαιες και αμαρτωλές, που τις καλεί να γίνουν δικές του νυμφίες ψυχές!

Αυτοί που αξιολογούν και μετρούν με αριθμούς τα ποσοστά της αγάπης αντιλαμβάνονται πως η αγάπη και η θυσία του Νυμφίου μας μόνο με ουράνιο θεϊκό έρωτα μπορεί να ερμηνευθεί.

Αυτό σημαίνει να αγαπάς και να λατρεύεις τα παιδιά σου ώστε να θυσιάζεσαι γι’ αυτά, για να τα λυτρώσεις από το φαρμακερό δηλητήριο της αμαρτίας που τα πότιζε τόσα χρόνια ο τρισκατάρατος σατανάς.

Αυτοί που αγαπούν μέσα από τα βάθη της καρδιάς τους τον γλυκύ Νυμφίο Ιησού μπορούν κλεισμένοι μέσα στην θεϊκή καρδιά Του να νιώσουν:

τον πόνο στον πόνο Του για την αμετανοησία των ανθρώπων,

την αγωνία στην αγωνία Του για τη σωτηρία του κόσμου,

την συγχωρητικότητα Του στην αγνωμοσύνη των παιδιών Του και

την άκρα ευσπλαχνία Του στην βάναυση εγκληματική συμπεριφορά τους απέναντι στον Δημιουργό τους.

Στο σταυρό ψηλά, με μάτια δακρυσμένα από αγάπη και λατρεία για όλα του τα παιδιά ο Λυτρωτής ικετεύει τον Πατέρα Του:

«Πατέρα μου συγχώρεσε τους δε ξέρουν τι κάνουν».

Σε μια τέτοια μοναδική αγάπη ποιος μπορεί να αρνηθεί να της χαρίσει την καρδιά του και όλη την ψυχή του;

Πως μπορεί κανείς να πιστέψει τον πονηρό δαίμονα που λέει πως ο Θεός δεν μας αγαπά αλλά θέλει μόνο την τιμωρία και την καταδίκη μας;

Στην καρδιά Σου πολυαγαπημένε θεϊκέ ουράνιε έρωτα και Νυμφίε της ψυχής μου γονατίζω και με λόγια παιδικής λατρείας ομολογώ πως Εσύ θα είσαι πάντα για μένα ο πιο γλυκύς του κόσμου Πατέρας που απόλυτα εμπιστεύομαι, λατρεύω και αγαπώ!

Μ. Σάββατο.

Κι ενώ με τη σταύρωση και την ταφή όλοι είχαν πιστέψει πως όλα τέλειωσαν και ο διδάσκαλος Ιησούς είναι πλέον παρελθόν, στην πραγματικότητα τώρα όλα ξεκινούν. Τώρα ο Μεσσίας του κόσμου ξεκινά το μεγαλειώδες έργο της σωτηρίας του κόσμου.  

Τώρα ξεκινά η ανάσταση των ανθρώπων. Οι πόρτες του άδη δεν μπορούν να αντισταθούν στον ερχομό του Μεσσία και σπάνε. Το σκότος που περιβάλλει τον τόπο παραμονής των ήδη πεθαμένων ανθρώπων χάνεται και ο άδης λαμποκοπεί. Ο ερχομός του Φωτός διαλύει όλα τα σκοτάδια.

Ο Σωτήρας απλώνει τα θεϊκά Του χέρια στους προπάτορες Αδάμ και Εύα και προσκαλεί τις ψυχές που τον εμπιστεύονται να έρθουν μαζί Του στο Ουράνιο Βασίλειο του οποίου τις πόρτες άνοιξε με τη σταυρική Του θυσία και την υπέρλαμπρη Ανάσταση Του.

Η πρώτη ανάσταση των ανθρώπων ξεκίνησε με την ανάσταση των κεκοιμημένων.  

Ζει στον άδη, ανάμεσα στα πλάσματα Του, 33 ώρες, όσα και τα χρόνια της επίγειας ζωής Του.

Στη γη κανείς δεν μπορεί να φανταστεί αυτό που γίνεται στον άδη. Μόνο οι λατρεμένες Του κόρες βρίσκονται χωρίς φόβο έξω από τον τάφο του Αγαπημένου τους Δασκάλου.

Κρατούν τα μύρα της αγάπης τους και αγωνιούν με τι τρόπο να κυλίσουν τον μεγάλο λίθο που κλείνει την είσοδο του τάφου της λατρεμένης τους αγάπης.

Όλοι οι άλλοι είναι φοβισμένοι και κρυμμένοι στα σπίτια τους.

Μόνο οι μυροφόρες είναι δίπλα στον Πολυαγαπημένο τους. Γι’ αυτές ο θεϊκός έρωτας και η ζωή τους είναι έννοιες ταυτόσημες.

Κάνε Θεέ μου να σ’ αγαπήσω όσο και οι μυροφόρες κόρες Σου και χωρίς φόβο, παντού, με τη ζωή και τα λόγια μου να ομολογώ πως Εσύ είσαι και θα είσαι πάντα ο μοναδικός θεϊκός έρωτας και Νυμφίος της ζωής μου.

Κυριακή της Ανάστασης.

Ημέρα θριάμβου. Ημέρα που ο θάνατος θανατώνεται. Ημέρα που η Ανάσταση του εσταυρωμένου Νυμφίου διαλύει τα σκοτάδια της αγνωσίας και το φως του πολυεύσπλαχνου Θεού, του Ουράνιου Πατέρα, πλημμυρίζει τις ανθρώπινες ψυχές.

Ημέρα που φέρνει ξανά την ελπίδα εκεί που πρώτα επικρατούσε η μεταθανάτια απελπισία.

Η χαρά του Θεού ανταμώνει με το υπέροχο δώρο του αγίου Πνεύματος την ειρήνη και πλημμυρίζουν τις απλοϊκές ψυχές που ζουν μυστικά τα άγια Πάθη και την Ανάσταση του Ουράνιου Βασιλιά.

Οι πόρτες του Ουράνιου Βασιλείου έχουν ανοίξει για να δεχθούν μέσα στον πάμφωτο παραδεισένιο χώρο του όσους πιστέψουν στον Υιό του Θεού.

Η ανθρώπινη σκέψη και η γραφίδα αδυνατεί να περιγράψει την απέραντη θεϊκή ηδονή και ευτυχία που πλημμυρίζει το ουράνιο αυτό Βασίλειο.

Όλοι είναι προσκεκλημένοι. Κανείς δεν εξαιρείται. Απαραίτητη προϋπόθεση μόνο η πίστη στον Βασιλιά του ουράνιου Βασιλείου και στο Ευαγγέλιο της αγάπης που ο ίδιος δίδαξε.

Στο Βασίλειο αυτό που βασιλεύει μόνο η Αγάπη, δεν μπορούν να μπουν αυτοί που ηθελημένα ζουν με εγωισμό και φθόνο, με ζήλιες και κακίες, με πονηριές και δολιότητες και έχουν υποτάξει τον εαυτόν τους αντί στο γλυκύ Βασιλιά του φωτός, στο σατανικό αρχηγό του σκότους.

Δυο υπέροχοι δρόμοι οδηγούν με ασφάλεια τις ψυχές των ταπεινών ανθρώπων στο ουράνιο Βασίλειο. Ο ένας είναι της άσκησης και ο άλλος της πνευματικής νηπιότητας.

Πάντως κι οι δύο πρέπει να πλημμυρίζουν την ψυχή από τον θεϊκό έρωτα του Θεού που κάνει την κάθε ψυχή όχι απλά να βαδίζει προς τον Θεό, αλλά να τρέχει σαν διψασμένο ελάφι στην καρδιά της άπειρης Αγάπης.

Πολυαγαπημένε Νυμφίε της ζωής μου, μια ικεσία παιδική μέσα από τα βάθη της ταπεινής ψυχής μου αναπέμπω σε Σένα που θέλω να είσαι τα πάντα για μένα:

Πλημμύρισε όλη την ύπαρξη μου με το άγιο Σου Πνεύμα και τον θεϊκό Σου έρωτα, ώστε απόλυτα να Σε εμπιστεύομαι, να Σε λατρεύω και να Σ’ αγαπώ.

Να ζω μέσα σε σένα και Συ μέσα σε μένα, όπως νοσταλγικά ζήτησες, «μείνατε εν εμοί καγώ εν υμίν.  Αμήν