Θεέ μου, τα βάθη της ψυχής
μου κοιτώ
και οι πολλές μου αμαρτίες
με κάνουν να πονώ
η απελπισία και η θλίψη
μου συντρίβουν την ψυχή
τα σφάλματα είναι μεγάλα που έκανα στη ζωή.
Αγωνία τώρα έχω βαθιά μες την
καρδιά
μήπως για τα πολλά μου
λάθη Εσύ δεν μ’ αγαπάς.
Σαν τον άσωτο υιό πολλές
φορές έφυγα από κοντά Σου
σε μονοπάτια σκοτεινά περπάτησα
δεν έβλεπα μπροστά μου
πως με οδηγούσε ο σατανάς
μακριά από την αγκαλιά Σου
κι έχανα σιγά-σιγά
σταδιακά την χαρά από την καρδιά μου.
Στην αγκαλιά Σου θέλω και
πάλι να γυρίσω
και στη γλυκιά καρδιά Σου
ταπεινά ν’ ακουμπήσω
το στοργικό πατρικό Σου χάδι
στη ψυχή μου να ζήσω
και στα ευσπλαχνικά φιλιά
Σου την πρότερη ζωή να σβήσω.
Γλυκέ μου Πατέρα μ’
αγαπάς;
Βασιλιά μου Ιησού με
συγχωράς;
Ο σατανάς με βασανίζει με απελπισίας
λογισμούς
και το νου μου συχνά βυθίζει
σε χώρους σκοτεινούς.
Ω, άπειρη Αγάπη της ευσπλαχνίας
πηγή
την θλίψη της καρδιάς μου
άκουσε με στοργή
συγνώμη ικετεύω το έλεος
Σου εκλιπαρώ
στην αγκαλιά Σου βάλε με πάλι
με δάκρυα ζητώ.
Στον πόνο της καρδιάς μου
Εσύ μου απαντάς
με τρόπαιο τον σταυρό Σου μου
λες πως μ’ αγαπάς
πως είσαι γλυκιά Μανούλα κι
εμείς δικά Σου μωρά
που πάντα στην αγκαλιά Σου
θέλεις να κρατάς.
