Πρωινή προσευχή
Ακόμα ο ήλιος δεν είχε ανατείλει και η Σοφία με τον άντρα της, τον Βαγγέλη, ήταν γονατιστοί και προσευχόντουσαν στον άγιο Θεό. Με κατάνυξη και παιδική εμπιστοσύνη στον ουράνιο τους Πατέρα, τον ικέτευαν να ευλογεί το σπίτι τους και να πλημμυρίζει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος τις ταπεινές ψυχές τους. Αγαπούσαν και οι δυο τους τον Θεό τόσο πολύ που κάθε φορά που μνημόνευαν το άγιο όνομα Του γέμιζαν τα μάτια τους από δάκρυα αγάπης, χαράς και ευγνωμοσύνης.
Το ευλογημένο αυτό ζευγάρι πίστευε πως όσο πιο πολύ έβαζαν στη ζωή τους τον Δημιουργό τους, τόσο πιο πολύ αγάπη θα είχαν μεταξύ τους αλλά και με όλους τους συνανθρώπους τους.
Όταν παντρεύτηκαν είχαν αποφασίσει από κοινού να ξεκινούν την ημέρα τους με προσευχή, για να ευλογεί ο Θεός κάθε δραστηριότητα τους. Από τότε δε που γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ξεκινούσαν την προσευχή τους ακόμα πιο νωρίς το πρωί. Πριν χαράξει καλά καλά η αυγή ήταν και οι δυο τους μπροστά στο άγιο εικονοστάσι για να ευχαριστήσουν τον Θεό για όλα τα δώρα που τους χάριζε και κυρίως για τα παιδιά τους.
Το μεγάλο όνειρο της ζωής τους ήταν τα παιδιά που έκαναν να αγαπήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους τον άγιο Θεό και να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα Του, ώστε να βρεθούν μια μέρα όλοι μαζί σαν οικογένεια στο ουράνιο βασίλειο του Θεού και να απολαμβάνουν εκεί την ευτυχία του Παραδείσου. Για το λόγο αυτό κάθε μέρα παρακαλούσαν τον Χριστό να φωτίζει το νου τους και να πλημμυρίζει με τη θεϊκή Του χάρη τις ψυχές τους, για να ζουν σύμφωνα με το άγιο θέλημα Του και να γίνονται έτσι καλό παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά τους.
Τόσο η Σοφία, όσο και ο Βαγγέλης, ήταν πολύ ευγενικές ψυχούλες με πολύ αγάπη ο ένας στον άλλο. Η καρδιά τους είχε πολλή ευσπλαχνία γα τον κάθε συνάνθρωπο τους αλλά κυρίως για εκείνους που υπέφεραν από κάποια αρρώστια ή δυστυχία. Κρυφά, χωρίς να τους παίρνει κάποιος είδηση, βοηθούσαν με κάθε τρόπο εκείνους που είχαν άμεση ανάγκη από βοήθεια.
Η ελεημοσύνη ήταν ένα στολίδι που κοσμούσε με πολύ χάρη τις ευσπλαχνικές καρδιές τους. Η βοήθεια που πρόσφεραν στους δυστυχισμένους συνανθρώπους τους δεν ήταν μόνο υλική αλλά και πνευματική. Στην πρωινή προσευχή τους παρακαλούσαν τον Θεό να σπλαχνίζεται κάθε πονεμένο και δυστυχισμένο άνθρωπο και να του χαρίζει ότι είχε ανάγκη το σώμα και η ψυχή του. Παρακαλούσαν επίσης και για όλους εκείνους τους αμαρτωλούς που ζούσαν μακριά από το Θεό, να τους φωτίσει, ώστε μια μέρα να βγουν από το σκοτάδι της αμαρτίας και να έρθουν κοντά στο φως της αλήθειας.
Οι τρεις δρόμοι του Θεού
Ο Βαγγέλης και η Σοφία δεν αγαπούσαν απλά τον ουράνιο Πατέρα τους, αλλά τον λάτρευαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, όπως λατρεύει ένα μωρό τη γλυκιά του μανούλα. Αφορμή γι' αυτό στάθηκε ένα κήρυγμα που άκουσαν κάποτε από έναν ιεροκήρυκα.
Ο ευλογημένος εκείνος ιεροκήρυκας έλεγε πως με τρεις τρόπους προσεγγίζουν οι διάφοροι χριστιανοί τον Θεό, σχηματίζοντας έτσι τρεις διαφορετικές ομάδες. Στην πρώτη ομάδα ανήκουν οι άνθρωποι που ακολουθούν τον ευλογημένο δρόμο της πνευματικής νηπιότητας και προσπαθούν να ζουν σαν μωρά στην αγκαλιά του Θεού. Στη δεύτερη ομάδα ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι που θέλουν να ζουν σαν μικρά παιδιά, κάνοντας άλλοτε το θέλημα τους και άλλοτε το θέλημα των γονιών τους. Στην τρίτη ομάδα ανήκουν όλοι εκείνοι που θέλουν να ζουν σαν μεγάλα παιδιά, τα οποία εμπιστεύονται πιο πολύ το δικό τους θέλημα.
Αυτοί που ανήκουν στην πρώτη ομάδα και θέλουν να ζουν σαν μωρά στην αγκαλιά του Θεού, μοιάζουν σαν το νεογέννητο μωρό που μπορεί να μην είναι ακόμα σε θέση να διακρίνει με τα κλειστά του ματάκια τη μανούλα που το γέννησε, όμως μπορεί να απολαμβάνει την στοργή και την τρυφερότητα της και να γεύεται το νέκταρ της μητρικής της αγάπης που είναι το γάλα της. Δεν έχει δικό του θέλημα και επιθυμίες αφού γι' αυτό τα πάντα είναι η μανούλα του. Αυτή το προσέχει, αυτή το τρέφει και αυτή με τη στοργή της το μεγαλώνει.
Τους ανθρώπους λοιπόν αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της πνευματικής νηπιότητας και να αφήσουν με απόλυτη εμπιστοσύνη όλη τους τη ζωή στα χέρια του Θεού, ο ίδιος ο Θεός Πατέρας τους κρατάει σαν μωρά στα θεϊκά του χέρια και τους τρέφει με το πολύτιμο Σώμα και Αίμα του Υιού του πλημμυρίζοντας την ψυχή τους με την χάρη του αγίου Πνεύματος.
Οι άνθρωποι που ανήκουν στην δεύτερη ομάδα είναι αυτοί που θέλουν να ζουν σαν μικρά παιδιά κοντά στο Θεό. Αυτούς ο Θεός τους κρατάει με πολύ αγάπη και στοργή από το χεράκι για να τους οδηγεί στο μονοπάτι της αγιοσύνης. Πολλές φορές όμως, τα παιδάκια αυτά κλαίνε και διαμαρτύρονται για τις αποφάσεις του ουράνιου Πατέρα τους και δεν θέλουν να τον ακολουθούν. Άλλες φορές προφασίζονται πως κουράστηκαν, άλλες φορές πως δεν τους αρέσει αυτό που Εκείνος τους χαρίζει και άλλες φορές προτιμούν αντί να Τον ακολουθούν να μένουν πίσω για να κάνουν κάτι άλλο που τους ευχαριστεί.
Αυτά τα παιδιά δεν σημαίνει πως δεν αγαπούν τον Ουράνιο τους Πατέρα, αλλά προτιμούν να κάνουν περιστασιακά άλλοτε το θέλημα Του και άλλοτε το δικό τους θέλημα. Σ' αυτή την περίπτωση η ευγένεια του Ουράνιου Πατέρα μας δεν του επιτρέπει να πιέζει περισσότερο το παιδί του για να κάνει με το ζόρι κάτι που δεν θέλει. Είναι όμως τότε που το παιδί, επιλέγοντας να κάνει το δικό του θέλημα, χάνει τις πολλές ευλογίες που θα του χάριζε ο Θεός αν με εμπιστοσύνη σ' Αυτόν έκανε υπακοή στο ουράνιο θέλημα Του.
Στην τρίτη ομάδα ανήκουν οι άνθρωποι εκείνοι που θέλουν να ζουν κοντά στο Θεό με την νοοτροπία των μεγάλων ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι σαν μωρά στην αγκαλιά του Θεού αλλά ούτε και σαν μικρά παιδιά. Θέλουν να ζουν σαν μεγάλα παιδιά που έχουν φύγει πλέον από την επιτήρηση των γονιών τους και τώρα θέλουν να ζουν σύμφωνα με τη δική τους σκέψη και λογική. Ακόμα και τις σοφές προτάσεις των γονιών τους, τις περνούν κάτω από τον έλεγχο των δικών τους επιθυμιών. Βέβαια και αυτούς τους ανθρώπους τους αγαπά ο Θεός, γιατί είναι δικά του παιδιά. Θλίβεται, όμως, που δεν τον εμπιστεύονται και αντί να κάνουν το θέλημα Του που φέρνει πολλές ευλογίες, ακολουθούν με πείσμα το δικό τους θέλημα που τους οδηγάει τις περισσότερες φορές σε θλίψη, ταραχή και μεγάλους κινδύνους.
Οι τρεις αυτοί δρόμοι δείχνουν τους τρεις διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους προσεγγίζει κάθε ψυχή τον Δημιουργό της. Ανάλογα με τον δρόμο που επιλέγει μια ψυχή, μπορεί να απολαμβάνει μικρές ή μεγάλες ευλογίες.
Η πιο σωστή επιλογή
Ο Βαγγέλης και η Σοφία, μετά από αυτό το κήρυγμα, αποφάσισαν από κοινού να διαλέξουν τον πρώτο δρόμο και να ζήσουν και οι δυο τους σαν μωρά στην αγκαλιά του αγαπημένου τους Θεού. Βέβαια, αυτό προϋπόθετε να αφήσουν τις ψυχές τους με απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού Πατέρα τους και σαν τα νεογέννητα θηλάζοντα μωρά να απολαμβάνουν την απόλυτη στοργή και τρυφερή μητρική Του αγάπη. Μπορεί αυτό για τους περισσοτέρους ανθρώπους να μην είναι και τόσο κατανοητό, αλλά γι’ αυτούς που το όνειρο τους είναι να ζουν αγγελικά στη γη, είναι ό,τι πιο ωραίο θα μπορούσαν να αποφασίσουν.
Τον τρόπο αυτό ζωής, το να ζεις δηλαδή πνευματικά σαν μωρό στην αγκαλιά του Θεού, ο άγιος αυτός ιεροκήρυκας τον ονόμασε «δρόμο της πνευματικής νηπιότητας», και υποστήριξε πως είναι ο πιο σύντομος δρόμος για να φθάσει κάποιος στο ουράνιο Βασίλειο και στην αγκαλιά του Θεού.
Τόνισε, όμως, με ιδιαίτερη έμφαση πως, για να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο πρέπει αφ’ ενός να πολεμάς διαρκώς κάθε εγωιστική επιθυμία που σε κάνει μεγάλο παιδί και αφ’ ετέρου να αφήσεις με απόλυτη εμπιστοσύνη κάθε πρόβλημα και γεγονός της ζωής σου στη σοφή πρόνοια του Θεού.
Στο δρόμο «της πνευματικής νηπιότητας» δεν σου ζητά ο Θεός να κοπιάσεις πολύ ή να κάνεις μεγάλες πράξεις θυσίας και ασκήσεις για να του αποδείξεις πως τον αγαπάς αλλά μόνο να τον εμπιστεύεσαι απόλυτα, όπως ακριβώς το μωρό τη μαμά του. Ποια μάνα εξάλλου ζητά από το μωρό της να κάνει κάποια θυσία για να της αποδείξει πως την αγαπά; Γι’ αυτήν είναι αρκετό που το μωρό της την λατρεύει και την κοιτά στα μάτια με απόλυτη αγάπη και εμπιστοσύνη. Η μεγαλύτερη χαρά για κάθε μαμά είναι να νιώθει πως το παιδί της την αγαπά, την σέβεται, την εμπιστεύεται απόλυτα και είναι πάντα πρόθυμο να κάνει ό,τι με αγάπη αυτή του ζητάει.
Το ίδιο ακριβώς πράγμα ζητά και ο Ουράνιος Πατέρας από όλους εμάς. Για τον Θεό η μεγαλύτερη θυσία που μπορεί ένας άνθρωπος να του προσφέρει είναι να Τον αγαπά, να Τον υπακούει και να Τον εμπιστεύεται, όπως ένα μωρό τη μαμά του.
Δεν θέλει να τον πιστεύουμε απλά σαν Θεό Δημιουργό μας, αλλά να τον εμπιστευθούμε απόλυτα σαν Θεό Πατέρα και Μάνα της ψυχής μας. Να εμπιστευτούμε την άπειρη μητρική αγάπη που έχει για μας. Όπως για μια μάνα το μωρό της είναι ο θησαυρός της το οποίο δεν ανταλλάσει με τίποτε άλλο εδώ στη γη, έτσι και για τον επουράνιο Θεό Πατέρα μας όλοι εμείς είμαστε τα σπλάχνα Του, οι ανεκτίμητοι θησαυροί Του, τα μωρά της καρδιάς Του. Όσοι από μας το πιστέψουν αυτό και θελήσουν να παραμείνουν τα μωρά της καρδιάς Του, του δίνουμε το δικαίωμα να μας σκεπάζει με τη μητρική Του αγάπη, να μας προστατεύει με τη Πατρική του δύναμη και να μας πλημμυρίζει με τα χαρίσματα του αγίου Του Πνεύματος.
Τα λόγια αυτά του ιεροκήρυκα συγκίνησαν πολύ τις ευγενικές καρδιές του Βαγγέλη και της γυναίκας του Σοφίας, οι οποίοι αποφάσισαν να ακολουθήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους τον υπέροχο αυτό δρόμο της πνευματικής νηπιότητας.
Πρότυπο πνευματικής νηπιότητας
Κάποιος από το ακροατήριο, που άκουγε το κήρυγμα, ζήτησε από τον ιεροκήρυκα να του πει αν υπήρχε κάποιος από τους αγίους που ακολούθησε τον δρόμο αυτό της «αγίας νηπιότητας» για να μπορεί να τον έχει σαν πρότυπο στη ζωή του.
Ο ιεροκήρυκας είπε πως τον δρόμο της πνευματικής νηπιότητας τον ακολούθησε πρώτη και με απόλυτη επιτυχία, η μητέρα του Κυρίου μας Ιησού, η Θεοτόκος Μαριάμ. Γι' αυτό και όσοι θέλουν να βαδίσουν τον υπέροχο αυτό δρόμο την έχουν σαν το τέλειο πρότυπο στη ζωή τους.
Η Παναγία μας ζούσε στην καρδιά του Θεού σαν ένα μωρό. Σαν μωρό είχε αφήσει την αγάπη της καρδιάς της στον επουράνιο Θεό Πατέρα της. Μόνο γι’ Αυτόν κτυπούσε η καρδιά της από θεϊκό έρωτα και το μόνο που ήθελε με όλη τη δύναμη της ψυχής της ήταν να κάνει πάντα το θέλημα Του.
Ο Θεός, συγκινημένος από την ολοκληρωτική αγάπη της μικρής αυτής κόρης που, σαν θηλάζοντα μωρό, με απόλυτη εμπιστοσύνη, είχε αφήσει την ψυχή της στα θεϊκά Του χέρια, την έκλεισε με μητρική στοργή, αγάπη και λατρεία μέσα στη θεϊκή Του αγκαλιά.
Κανείς μέχρι τότε, σε όλη την ιστορική διαδρομή της ανθρωπότητας, δεν είχε αφεθεί τόσο τέλεια, με απόλυτη πίστη και υποταγή στο άγιο θέλημα του Θεού, όσο η Παναγία μας! Γι’ αυτό και Εκείνος έκανε την μεγαλύτερη υπέρβαση στη θεϊκή Του ευσπλαχνία. Προκειμένου να σώσει τον κόσμο, έκανε τη μικρή αυτή κόρη της Ναζαρέτ, μητέρα του ίδιου του μονογενή Του Υιού!
Το μικρό αυτό κοριτσάκι κατάφερε σαν μωρό, με την απόλυτη αγάπη, υπακοή και εμπιστοσύνη στο Θεό της, να γίνει αυτό που κανείς δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Η πάναγνη Μαριάμ, από μικρό μωρό που ήταν στα χέρια του Θεού, γίνεται τώρα Μάνα του ίδιου του Θεού!
Μέχρι τότε ο Δημιουργός Θεός δεν είχε γευτεί ποτέ την ανθρώπινη μητρική αγάπη. Τώρα, για πρώτη φορά, ο ίδιος ο Θεός απολαμβάνει σαν μωρό, στο πρόσωπο του μονογενή Υιού Του Ιησού, τα ανθρώπινα χάδια και την ανθρώπινη μητρική αγάπη. Για πρώτη φορά άνθρωπος αγκαλιάζει σαν μαμά Αυτόν που είναι για όλο τον κόσμο και Μάνα και Πατέρας! Θαύμα μοναδικό που έκανε όλους τους αγγέλους να θαυμάζουν την άπειρη αγάπη, ταπείνωση και ευσπλαχνία του Θεού!
Ο καινούργιος δρόμος «της πνευματικής νηπιότητας» που εγκαινιάζει η Θεοτόκος Μαριάμ, αποδεικνύεται εύκολος και σύντομος για όλους εκείνους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους που θα τον επιλέξουν. Δεν απαιτεί μεγάλες θυσίες και ασκήσεις, παρά μόνο την απόλυτη εμπιστοσύνη που έχει ένα μωρό στην ουράνια Μανούλα του, τον Δημιουργό Θεό του! Όσοι θα τον ακολουθήσουν θα έχουν την μεγάλη τιμή από το Θεό να ανήκουν στο ευλογημένο «ποίμνιο της Θεοτόκου Μαριάμ».
Αυτοί που θα επιλέξουν να βαδίσουν τον δρόμο "της πνευματικής νηπιότητας" και να μιμηθούν την ζωή της αγίας Παρθένου Μαριάμ για να γίνουν μωρά στην αγκαλιά του Θεού, θα μπορούν, όπως η ίδια, να κρατήσουν μέσα στην αγκαλιά τους με μητρική αγάπη και λατρεία το μικρό Βρέφος της Βηθλεέμ σαν μικρές μανούλες.
Ευλογημένο αντρόγυνο
Ο Βαγγέλης και η Σοφία ήταν πολύ γοητευμένοι από το άκουσμα αυτού του κηρύγματος. Πίστεψαν, πως ο ίδιος ο Θεός, τους έκανε την πρόταση αυτή να γίνουν «τα μωρά του» και να μπουν στο «ευλογημένο ποίμνιο της Θεοτόκου Μαριάμ.
Το ίδιο βράδυ, όταν γονάτισαν και οι δυο τους για να προσευχηθούν, λέει η Σοφία στον άντρα της:
-Βαγγέλη μου, θέλω να μοιάσω πολύ στη μανούλα μας την Παναγιά και να γίνω και εγώ ένα μικρό μωρό στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα μας, όπως ήταν και εκείνη!
-Και εγώ Σοφία μου θέλω πολύ να μοιάσω στον άγιο Ιωσήφ, που κράτησε στην αγκαλιά του με πολύ αγάπη και στοργή, σαν δικό του παιδί, τον αγαπημένο μας Λυτρωτή Ιησού. Με πολύ πόθο επιθυμώ να νιώσω μια μέρα αυτό που αξιώθηκε εκείνος να κάνει. Να σηκώνει στα χέρια του, σαν στοργικός πατέρας, τον μονογενή Υιό του Θεού και να τον κλείνει στην πατρική του αγκαλιά με τόση λατρεία! Αχ, να μπορούσα να το ζήσω αυτό και τίποτε άλλο δεν θέλω σ’ αυτή τη γη!
-Αγαπημένε μου άντρα, έχουμε και οι δυο μας τις ίδιες επιθυμίες. Έλα λοιπόν, να προσευχηθούμε στον ουράνιο μας Πατέρα, να μας βοηθήσει να γίνουμε και οι δυο τα μωρά της καρδιάς Του! Έλα να βαδίσουμε μαζί τον δρόμο «της πνευματικής νηπιότητας», που χάραξε για μας η λατρεμένη ουράνια Βασίλισσα του Κυρίου μας. Είμαι σίγουρη πως θα το πετύχουμε αυτό γιατί έχω εσένα, τον επίγειο άγγελο που μου χάρισε ο Θεός.
-Και για μένα είσαι αγαπημένη μου Σοφία ένα μεγάλο δώρο του Θεού και τον ευχαριστώ άπειρα γι’ αυτό. Είσαι ένας πραγματικός άγγελος, που με την παρουσία σου γεμίζεις ευτυχία την ψυχή μου και με βοηθάς να βαδίζω με χαρά το μονοπάτι του ουρανού.
Ο Θεός άκουγε τη στιχομυθία του αγαπημένου ζευγαριού και η ουράνια καρδιά Του πλημμύριζε από χαρά και ευτυχία. Οι δυο επίγειοι άγγελοι Του, ο Βαγγέλης και η Σοφία, είχαν κατανοήσει το μεγαλείο και τον πραγματικό προορισμό του όμορφου μυστηρίου του γάμου. Είχαν καταλάβει πως ο πραγματικός στόχος του γάμου δεν ήταν άλλος από το να γίνουν σαν αντρόγυνο ένα στο σώμα και στη ψυχή και σαν ένα να λατρέψουν και οι δυο μαζί τον ένα Θεό της άπειρης αγάπης. Αυτό εξάλλου ήταν και το πρωταρχικό θεϊκό σχέδιο του Θεού, όταν δημιουργούσε μέσα στον παράδεισο το πρώτο αντρόγυνο, τον Αδάμ και την Εύα!
Ο Βαγγέλης και η Σοφία ζούσαν μεταξύ τους με πολύ αγάπη, απλότητα, ευγένεια και κυρίως έρωτα ψυχής. Πρόσεχαν πολύ να μην κάνουν ποτέ κάτι που να πικραθεί ο σύντροφος τους. Αν καμιά φορά, κατά λάθος ή από απροσεξία, τύχαινε χωρίς να το θέλουν να λυπήσει σε κάτι ο ένας τον άλλο, αμέσως ζητούσαν συγνώμη μεταξύ τους αλλά και από τον Θεό. Πίστευαν πως ο σύντροφος τους ήταν πολύτιμο δώρο του Θεού και όταν τύχαινε να τον πικράνουν ήταν σαν να πίκραιναν τον ίδιο το Θεό.
Πρόσεχαν πολύ τα λόγια τους για να μη στεναχωρήσει ποτέ ο ένας τον άλλο. Τα γεμάτα αγάπη και χωρίς υποκρισία λόγια τους ήταν σαν το πολύτιμο νερό που δρόσιζε και ζωογονούσε τα δένδρο της αγάπης τους. Ζούσαν την συζυγική αγάπη με πολύ σεβασμό και λατρεία ο ένας για τον άλλο.
Πόσες φορές ο Βαγγέλης, όταν έκλεινε μέσα στην συζυγική του αγκαλιά την γυναίκα του, έλεγε στον Θεό χίλια ευχαριστώ για την γυναίκα θησαυρό που του χάρισε! Μα και η Σοφία ποτέ δεν έπαυε να δοξάζει τον Θεό για τον επίγειο άγγελο που της χάρισε ο Θεός, τον αγαπημένο της σύζυγο!
Ο σεβασμός που είχαν μεταξύ τους δεν τους επέτρεπε να έχουν προσωπικά μυστικά. Ό,τι είχε ο ένας στην καρδιά του, το ήξερε και ο άλλος. Τίποτε δεν έκαναν, αν δεν ήταν σύμφωνοι και οι δυο. Προτιμούσε ο καθένας τους να εγκαταλείψει την δική του επιθυμία και να κάνει αυτό που άρεσε στο σύντροφο του. Έτσι, κόβοντας το δικό τους θέλημα, έκοβαν τον προσωπικό τους εγωισμό και γέμιζαν την ψυχή τους με τα πλούσια χαρίσματα της αγίας ταπείνωσης.
Σαν το νερό με το κρασί
Τους είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση, την ημέρα που παντρευόντουσαν στην εκκλησία, οι σοφές συμβουλές που τους είχε δώσει ο ιερέας. Τους είχε πει πως οι άνθρωποι προσεγγίζουν το μυστήριο του γάμου με δυο τρόπους. Άλλοι γίνονται στο γάμο ένα με τον σύντροφο τους μόνο στο σώμα και άλλοι γίνονται ένα και στο σώμα και στη ψυχή.
Οι πρώτοι, αυτοί που γίνονται μόνο στο σώμα ένα, είναι αυτοί που βλέπουν τον γάμο σαν ένα τρόπο διαφυγής από τις σαρκικές τους αδυναμίες, αφού με τη σαρκική σχέση του αντρογύνου εκτονώνονται οι φυσικές αυτές αδυναμίες. Αυτοί ζουν το γάμο με πολύ κοσμικά κριτήρια και συνυπάρχουν μέσα στο σπίτι όπως το λάδι με το νερό μέσα σε ένα ποτήρι. Αν και τα δύο είναι υγρά, όταν τα βάλεις μαζί σε ένα ποτήρι, δεν ενώνονται αλλά συνυπάρχουν ξεχωριστά, αφού το νερό πηγαίνει κάτω και το λάδι μένει από πάνω.
Στην περίπτωση αυτή, το αντρόγυνο ζει τον γάμο τους με τελείως κοσμικά και εγωιστικά κριτήρια. Ο καθένας ζητά με πείσμα και εγωισμό να κρατήσει για τον εαυτό του ό,τι του αρέσει, ανεξάρτητα αν αυτό δεν το θέλει ο σύντροφος του. Αυτό, όμως, φέρνει αναπόφευκτα εντάσεις και συγκρούσεις μεταξύ τους, γι’ αυτό και στο γάμο αυτό δεν υπάρχει αληθινή αγάπη, γαλήνη και ευτυχία.
Άλλοι, πάλι, προσέρχονται στο μυστήριο του γάμου με σταθερή απόφαση να γίνουν με την βοήθεια του Θεού ένα και στο σώμα αλλά και στη ψυχή. Θέλουν να ζήσουν μέσα από την απόλυτη αγάπη και λατρεία μεταξύ τους την υπέροχη ομορφιά και ευτυχία του γάμου τους. Αγωνίζονται με αλληλοσεβασμό να ζουν και οι δύο μαζί σαν ένα, όπως το νερό και το κρασί μέσα στο ποτήρι.
Η αγάπη, ο σεβασμός και η λατρεία που έχει ο ένας για τον άλλο, τους κάνει ένα στο σώμα, στη ψυχή και στην καρδιά, γι’ αυτό και δεν μπορεί ο ένας να ζήσει χωρίς τον άλλο. Όταν ο ένας χαίρεται, χαίρεται και ο άλλος, αλλά και όταν ο ένας πληγώνεται, πληγώνεται και ο άλλος. Ο ένας ζει για τον άλλο, η χαρά του ενός είναι και χαρά του άλλου, η ευτυχία του ενός είναι και ευτυχία του άλλου, γιατί είναι ο ένας για τον άλλο, μετά τον Θεό βέβαια, το παν σ’ αυτή τη ζωή! Μυστικά μεταξύ τους δεν υπάρχουν, γιατί ο ένας εμπιστεύεται απόλυτα τον άλλο.
Εξάλλου, το μυστικό της αγάπης και της λατρείας που έχει ο ένας για τον άλλο βρίσκεται ακριβώς στην απόλυτη εμπιστοσύνη που έχουν μεταξύ τους. Η εμπιστοσύνη αυτή είναι εκείνη που δεν αφήνει να ριζώσει καθόλου στις ψυχές τους η δηλητηριώδης αμφιβολία, που έχει τη δύναμη να σκοτώνει και να καταστρέφει κάθε μορφής αγάπη.
Όμως, τόνισε ο άγιος εκείνος ιερέας, δεν θα είναι ποτέ τέλεια η μεταξύ του αντρογύνου αγάπη, εάν δεν έχουν βαθιά μέσα στην καρδιά τους μεγάλη αγάπη, σεβασμό, υπακοή και εμπιστοσύνη στο Θεό Πατέρα τους. Γιατί μόνο από Εκείνον μπορούν να αντλήσουν την πραγματική αγάπη και εμπιστοσύνη, για να την δώσουν μετά και στον σύντροφο τους.
Έτσι, όσο πιο πολύ θα αγαπούν, θα σέβονται και θα εμπιστεύονται τον Θεό τους, τόση περισσότερη αγάπη, πίστη και εμπιστοσύνη θα έχουν μεταξύ τους. Όσοι καταλάβουν το ιερό αυτό μυστικό της αγάπης θα μπορέσουν να ζήσουν το μεγαλείο της πραγματικής ευτυχίας και χαράς μέσα στο γάμο.
Μια φορά είπε ο Βαγγέλης στη Σοφία:
-Γλυκιά μου Σοφία, ζω γιατί υπάρχεις εσύ!
-Και εγώ Βαγγέλη μου δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα, τον άγγελο μου!
Λόγια γλυκά ανάμεσα σε ένα ευλογημένο αντρόγυνο, που κάνουν τον Θεό Πατέρα να τους ευλογεί και να τους αγιάζει!
Και οι δυο τους είχαν αποφασίσει να ζουν σαν ένα, όπως το νερό με το κρασί, με το μεθυστικό άρωμα της αγάπης και της λατρείας που είχαν μεταξύ τους. Την αγάπη τους αυτή την ζούσαν καθημερινά σε όλες τις μορφές της ζωής τους και γινόντουσαν και οι δυο τους ένα καλό παράδειγμα προς όλους τους γνωστούς και φίλους τους. Πιο πολύ, όμως, δίδασκαν με το παράδειγμα τους τα παιδιά τους, τα οποία ένιωθαν ευτυχισμένα μέσα σ’ ένα σπίτι που επικρατούσε αγάπη, γαλήνη και ευτυχία.
Μια μέρα η Αγγελική είπε στους γονείς της:
-Μανούλα, μπαμπάκα, πόσο είμαι ευτυχισμένη που έχω εσάς για γονείς μου! Έχω την πιο γλυκιά μανούλα και τον πιο γλυκό πατερούλη του κόσμου! Θεέ μου σ’ ευχαριστώ άπειρα για τους γονείς που έχω!
Ο θρόνος του Θεού
Στο σπίτι του Βαγγέλη και της Σοφίας επικρατούσε πάντα μια γαλήνη, που γινόταν απ’ όλους αντιληπτή. Οι φίλοι του σπιτιού τους, ένιωθαν πάντα αυτή τη γαλήνη, κάθε φορά που είχαν την ευκαιρία να τους επισκέπτονται στο σπίτι τους. Πολλές φορές τους είχαν για παράδειγμα προς μίμηση και προσπαθούσαν να τους μοιάσουν. Ο απλός τρόπος της ζωής τους καθώς και η γεμάτο ειλικρίνεια αγάπη που είχαν μεταξύ τους, την οποία πλούσια έδιναν και στους άλλους, τους έκανε πρότυπο χριστιανικής συζυγίας.
Μια φορά, ρώτησε τη Σοφία μια ξαδέλφη της να της πει πως καταφέρνουν να έχουν τόση αγάπη μεταξύ τους σαν αντρόγυνο και να έχουν τόση γαλήνη στην καρδιά τους, καθώς επίσης να λύνουν όλα τα προβλήματα που προκύπτουν με σύνεση και σοφία. Θέλησε ακόμα να μάθει πως και τι διδάσκουν τα παιδιά τους, ώστε να συμπεριφέρονται με τόση ευγένεια και καλοσύνη, ενώ τα δικά της είναι όλο αντίδραση και πείσμα.
Η Σοφία, αντί να της πει άλλη λέξη, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στο δωμάτιο της. Της έδειξε το ωραίο εικονοστάσι με τις πολλές όμορφες εικόνες που το στόλιζαν και της είπε:
-Αγαπητή μου ξαδέλφη, εδώ βρίσκεται το μυστικό της ευτυχίας ενός σπιτιού, σ’ αυτό το εικονοστάσι και στην προσευχή που κάνουμε εγώ και ο άντρας μου για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας. Εμείς σαν άνθρωποι, όσο κι αν διδάξουμε τα παιδιά μας, ποτέ δεν θα καταφέρουμε να τους μεταδώσουμε τα πιο ωραία μαθήματα αγάπης μέσα στην καρδιά τους. Βέβαια, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το καλό δικό μας παράδειγμα σαν γονείς στα παιδιά μας. Ποτέ, όμως, δεν θα μπορέσουμε να δουλέψουμε στην παιδική ψυχούλα τους τόσο δυνατά και καλά αν δεν μας βοηθήσει σ’ αυτό ο Θεός Πατέρας μας. Εδώ, μπροστά στο εικονοστάσι, κάθε πρωί και βράδυ γονατίζουμε εγώ και ο άντρας μου και παρακαλούμε τον καλό Θεό μας να μας φωτίζει πώς να μεγαλώσουμε τα παιδιά που μας χάρισε. Πρώτα, όμως, τον παρακαλούμε να ελεήσει εμάς σαν γονείς, να συγχωρεί τα λάθη που κάνουμε και τον πληγώνουμε και μετά να πλημμυρίζει την καρδιά μας με την αγάπη και την ειρήνη που φέρνει ο ερχομός του αγίου Πνεύματος Του.
-Εμείς, δυστυχώς, ξαδέλφη μου δεν έχουμε τέτοιο εικονοστάσι στο σπίτι μας. Έχουμε μια μεγάλη τηλεόραση που παίζει σχεδόν όλη μέρα και πάντα κάποιος βρίσκεται εκεί για να παρακολουθεί. Όταν είπα στον άντρα μου να φτιάξουμε και εμείς ένα ωραίο εικονοστάσι στο σπίτι, εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, γιατί λέει θα μας κοροϊδεύουν οι επισκέπτες μας. Επειδή δε με είδε πως στεναχωρήθηκα πολύ με την άρνηση του, μου έφτιαξε τελικά ένα πολύ μικρό εικονοστάσι ψηλά και πίσω από μια πόρτα, που ούτε καν φαίνεται.
-Αγαπημένη μου ξαδέλφη, αν στο σπίτι δεν υπάρχει ο θρόνος του Θεού, που είναι το εικονοστάσι και αν δεν γονατίζουμε εκεί όλοι μαζί σαν οικογένεια να προσευχηθούμε στο Θεό Πατέρα μας, για να χαρίσει στο σπίτι μας τις ευλογίες του, πως θα μπορέσουμε να έχουμε χαρά, αγάπη και ειρήνη στην οικογένεια μας;
-Στο εικονοστάσι αυτό προσεύχεστε όλοι μαζί σαν οικογένεια;
-Ναι. Νωρίς το πρωί πριν ξυπνήσουν τα παιδιά μας προσευχόμαστε στην αρχή μόνοι μας, εγώ με τον άντρα μου, αλλά μετά μόλις ξυπνήσουν τα παιδιά μας προσευχόμαστε όλοι μαζί κάνοντας μικρές προσευχές. Κανείς δεν βγαίνει το πρωί από το σπίτι, αν δεν έχει πρώτα γονατίσει μπροστά στο θρόνο του Θεού και δεν ζητήσει την βοήθεια Του για να ξεκινήσει με την ευλογία Του η μέρα. Πως θα αντιμετωπίσουμε τα τόσα προβλήματα που θα συναντήσουμε στο διάβα της ημέρας, εάν δεν μας φωτίσει ο Θεός με τη χάρη του αγίου Του Πνεύματος, ώστε να τα λύσουμε με σύνεση και σοφία; Το μυστικό αγαπημένη μου ξαδέλφη για να φτιάξει κάποιος μια ευλογημένη οικογένεια βρίσκεται σ’ αυτό το εικονοστάσι και στην αποφασιστική διάθεση των γονιών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους όπως θέλει ο Θεός. Εάν θέλεις και συ μαζί με τον άντρα σου να φτιάξετε μια ευλογημένη οικογένεια, φτιάξτε πρώτα στο σπίτι σας τον θρόνο του Θεού. Χρησιμοποιείτε την τηλεόραση μόνο για να βλέπετε κάτι χρήσιμο και μην επιτρέπετε στον εαυτό σας να βλέπει έργα που προσβάλουν τον Θεό και τις ηθικές αξίες. Είναι πολύ επικίνδυνο.
-Γιατί είναι επικίνδυνο να βλέπουμε τέτοια έργα;
-Γιατί πίσω από τα άσχημα έργα που βλέπουν οι άνθρωποι στις τηλεοράσεις κρύβεται η πονηριά του σατανά. Χωρίς να το καταλαβαίνουν, εκείνος διδάσκει μυστικά και γράφει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων την αθλιότητα της βίας και της ανηθικότητας. Και ενώ δικαιολογούνται πως δεν τους επηρεάζουν αυτά που βλέπουν, γιατί ξέρουν σαν μεγάλοι που είναι ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό, αυτός δουλεύει ανενόχλητα πάνω στη ψυχή τους, κάνοντας την επιρρεπή σε κάθε μορφής ανηθικότητας και κακίας που εκείνος μέσα από την τηλεόραση τους διδάσκει. Το χειρότερο, όμως, είναι πως καταφέρνει, αγαπητή μου ξαδέλφη, να καταστρέψει με την δική τους ανοχή τις αθώες παιδικές ψυχές των παιδιών τους, αφού γίνεται ο μέγας διδάσκαλος των παιδιών. Πως αυτά τα παιδιά θα μπορέσουν να έχουν γαλήνη στην καρδιά τους, όταν αντί να τα διδάξουν την αληθινή ζωή που πρέπει να ζούνε, παραδώσανε στο σατανά το δικαίωμα αυτός να τα διδάξει με ανηθικότητα και να τα κατευθύνει στη ζωή τους; Αντιλαμβάνεσαι το μέγα λάθος που σαν γονείς κάνουν στα παιδιά τους; Έτσι, πως είναι δυνατόν να επικρατεί σε ένα σπίτι αληθινή αγάπη, χαρά και ειρήνη, όταν ο σατανάς καταφέρνει να στρέφει την προσοχή όλων στην τηλεόραση και σε κάθε τι άσχημο που αυτή προβάλλει;
-Έχεις απόλυτο δίκιο αγαπημένη μου. Σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες να αντιληφθώ και να προβληματιστώ για όσα συμβαίνουν στο δικό μου σπίτι. Θα προσπαθήσω να τα αλλάξω και να ζούμε και εμείς στο σπίτι μας με τον άντρα μου και τα παιδιά μου με τη χαρά και τη γαλήνη που ζείτε και εσείς.
Η ξαδέλφη της Σοφίας έφυγε, μα η Αγγελική που σιωπηλή τα άκουγε όλα αυτά έτρεξε αμέσως στην αγκαλιά της μαμάς της, πέρασε τα παιδικά χεράκια της γύρω από το μητρικό λαιμό της, την φίλησε γλυκά, όπως ένα μικρό παιδί ξέρει και είπε μέσα στο αυτί της μαμάς της:
-Γλυκιά μου μανούλα, πόσο σε λατρεύω και πόσο σ’ αγαπώ και σένα και τον γλυκό μου πατερούλη! Σ’ ευχαριστώ Θεέ μου για τους πιο καλούς γονείς του κόσμου που μου χάρισες!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου