3. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο (Σειρά: Η κατήχηση της Αγγελικής)

    Η χαρά της Αγγελικής

Σήμερα η Αγγελική είναι πάρα πολύ χαρούμενη. Της είπε η μαμά της πως σε λίγη ώρα θα έλθει στο σπίτι η Χριστίνα. Η Χριστίνα είναι η μεγάλη της αδελφή που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο. Την αγαπά τόσο πολύ που, όταν έμαθε πως θα έφευγε μακριά της για να πάει να σπουδάσει, για ένα μήνα περίπου ήταν πολύ στεναχωρημένη. Η Χριστίνα λατρεύει την μικρή της αδελφούλα και την φροντίζει σαν μανούλα σε όλα.

     Η Αγγελική πάλι την σέβεται σαν μεγάλη αδελφή αλλά και σαν την πιο έμπιστη της φίλη. Ότι έχει μέσα στην καρδιά της το λέει αμέσως στην αδελφούλα της την Χριστίνα. Είναι πολύ αγαπημένες αδελφούλες και αυτό κάνει τη μαμά Σοφία να χαίρεται πολύ για τις κόρες της. 

Η Αγγελική, όταν έμαθε πως έρχεται η αδελφούλα της, έτρεξε γρήγορα να μαζέψει τα ωραιότερα λουλουδάκια από τον κήπο τους, για να της τα χαρίσει. Μετά πήγε στο μικρό Ιωσήφ, που μόλις είχε ξυπνήσει και του είπε πως σε λίγο θα έρθει η Χριστίνα τους και πρέπει γρήγορα να ετοιμαστεί. 

Όλο το σπίτι λες και βρισκόταν σε ένα πανηγύρι. Η μαμά Σοφία είχε φτιάξει ένα ωραίο φαγητό και το αγαπημένο κέικ της Χριστίνας. Ό μπαμπάς είχε πάει μέχρι το σταθμό του τρένου για να παραλάβει την κόρη του. Αγαπάει πολύ την κόρη του αυτή και την αποκαλεί "κρινάκι της καρδιάς μου". Τον ξεκουράζει με τους απλούς και ευγενικούς τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρεται προς όλους τους ανθρώπους.

Τα λόγια της Χριστίνας είναι πάντα γλυκά και ποτέ δεν την έχει ακούσει να μιλά άσχημα για κανένα άνθρωπο. Ακόμα και αν κάποιος της συμπεριφέρεται άσχημα ή με απρέπεια, ποτέ δεν βιάζεται να τον κατακρίνει και να τον σχολιάσει.

Πάντα έχει ένα καλό λόγο να πει για όλους. Μα και σαν παιδί, όταν έκανε κάποιο λάθος, ζητούσε αμέσως συγνώμη και προσπαθούσε να το επανορθώσει.

Στους γονείς της έχει πολύ σεβασμό και πολύ αγάπη. Σε κάθε επιτυχία της πιστεύει πως την βοηθούν πολύ, εκτός από τις δικές της δυνατότητες, και η ευχή της γλυκιάς της μανούλας και του αγαπημένου της μπαμπά.

Η καρδιά της μοιάζει με έναν ανθόκηπο, στον οποίο μοσχοβολούν όλα τα λουλούδια των αρετών.

Αγαπάει και λατρεύει τον αγαπημένο της Θεό, όπως λατρεύει ένα μωρό την μαμά και τον μπαμπά του. Σε κάθε τι που κάνει ζητάει την ευλογία και την βοήθεια του  για να τα καταφέρει.

Δίκαια λοιπόν, τόσο η μαμά Σοφία όσο και ο μπαμπάς Βαγγέλης, αγαπούν και λατρεύουν την μεγάλη τους κόρη Χριστίνα!

-Μαμά, μαμά ήρθανε! φώναζε από χαρά η μικρή μας Αγγελική.

Είχε φανεί από μακριά το αυτοκίνητο του μπαμπά και τα παιδιά χοροπηδούσαν από ευτυχία. Η μαμά Σοφία στα ξεφωνητά τους βγήκε γρήγορα έξω από το σπίτι για να υποδεχτεί την γλυκιά της Χριστινούλα.

Όταν το αυτοκίνητο σταμάτησε, έτρεξαν γρήγορα όλοι να την αγκαλιάσουν και να την γεμίσουν με τα φιλιά τους

Η ευτυχία, σαν άρωμα απλώθηκε γλυκά να αγκαλιάσει την ευλογημένη αυτή οικογένεια και η αγάπη όλων γινόταν εκείνη τη στιγμή ένας πίνακας μοναδικής ομορφιάς, που μόνο ένας ταλαντούχος ζωγράφος θα μπορούσε να ζωγραφίσει. 

Σε λίγο όλοι ήταν γύρω από το τραπέζι με τα ωραία φαγητά. Αφού είπαν όλοι μαζί την προσευχή τους στον καλό Θεό, για να τον ευχαριστήσουν και να του ζητήσουν να ευλογήσει το φαγητό τους, κάθισαν να φάνε τις νόστιμες λιχουδιές που είχε ετοιμάσει η γλυκιά τους μαμά.

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο

Μετά το φαγητό η Χριστίνα τους είχε μια έκπληξη. Μαζί της είχε φέρει από την πρωτεύουσα μερικές κούτες με ωραία χριστουγεννιάτικα περιτυλίγματα.

Όταν τις έφερε ο μπαμπάς  μέσα στο σπίτι, ανέλαβε η μικρή Αγγελική να τις ανοίξει. Κάθε φορά που άνοιγε και μια, χαιρόντουσαν όλοι από τα ξεφωνητά της χαράς και του ενθουσιασμού της. Μέσα σ’ αυτές υπήρχαν ολοκαίνουργιοι πολύχρωμοι μεγάλοι γλόμποι με τους οποίους θα στόλιζαν το χριστουγεννιάτικο τους δένδρο.

Η Χριστίνα που έβλεπε τον ενθουσιασμό της μικρής της αδελφούλας, χαιρόταν πάρα πολύ. Σκέφτηκε αυτή τη φορά να μην φέρει μόνο τις αγαπημένες σοκολάτες της Αγγελικής αλλά και κάτι άλλο που θα έκανε αυτά τα Χριστούγεννα να διαφέρουν από τα προηγούμενα. Αγόρασε λοιπόν όλα αυτά τα πανέμορφα στολίδια, για να κάνουν το πιο ωραίο χριστουγεννιάτικο δένδρο που είχαν φτιάξει ποτέ.

Βλέποντας όλα αυτά τα υπέροχα στολίδια, ο μπαμπάς τους υποσχέθηκε πως αύριο κιόλας θα πήγαινε να αγοράσει το πιο μεγάλο και το πιο ωραίο δενδράκι από έλατο για να το στολίσουν με τους πολύχρωμους γλόμπους  της Χριστίνας.

Η άλλη μέρα έφθασε γρήγορα και το απόγευμα, γυρνώντας ο μπαμπάς από την δουλειά του, έφερε ένα πανέμορφο δένδρο από έλατο. Το έστησαν στη μέση του σαλονιού τους και ξεκίνησαν όλοι μαζί να το στολίζουν με τα πολύχρωμα στολίδια.

Όταν το τελείωσαν ήταν τόσο όμορφο, που έμειναν άφωνοι να το κοιτούν. Τα φωτάκια αναβόσβηναν με ρυθμό και το φως που έπεφτε πάνω στους πολύχρωμους γλόμπους δημιουργούσε μια φαντασμαγορική εικόνα.

Μια γλυκιά μελωδία από τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, που είχε φέρει η Χριστίνα, πλημμύριζε την ατμόσφαιρα, δίνοντας ένα πανηγυρικό τόνο σε όλο το σπίτι.

Η Αγγελική καθόταν μαζί με τον μικρό της αδελφούλη Ιωσήφ κοντά στο χριστουγεννιάτικο δένδρο και το κοιτούσε με θαυμασμό. Αυτή τη φορά, ήταν πολύ διαφορετικό και πάρα πολύ όμορφο.

Ο Ιωσήφ κτυπούσε παλαμάκια από τη χαρά του. 

Η Χριστίνα, ανεβασμένη πάνω σε μια σκάλα, έβαζε τα τελευταία στολίδια και την πάχνη. 

-Πω, πω, τι όμορφο που είναι! έλεγε και ξαναέλεγε με ενθουσιασμό η Αγγελική. Αλήθεια, μαμά, τι συμβολίζει το χριστουγεννιάτικο δένδρο που στολίζουμε;

Η μαμά Σοφία που χαιρόταν με τον ενθουσιασμό της μικρής της κόρης, ήρθε αμέσως κοντά της για να της εξηγήσει τον ωραίο συμβολισμό του δένδρου.

-Το δενδράκι που στολίζουμε, κοριτσάκι μου, συμβολίζει την ψυχή του καθενός μας. 

-Και τα στολίδια που βάζουμε πάνω του;

-Αυτά συμβολίζουν τις διάφορες αρετές, με τις οποίες πρέπει να είναι στολισμένη η ψυχή μας. Αυτές οι αρετές πρέπει να λάμπουν πάνω σε κάθε παιδί που αγαπά τον Θεό.

-Εγώ μαμά αγαπώ τον καλό Θεό μας με όλη μου την καρδιά.

-Το ξέρω, μωρό μου, και Εκείνος σε λατρεύει και χαίρεται κάθε φορά που του λες πως τον αγαπάς.

-Αν ήμουνα μανούλα μου στον ουρανό δεν θα έβγαινα ποτέ από την αγκαλιά του. Μαμά, αν ήμουνα συνέχεια στην αγκαλιά του θα ζήλευαν τα άλλα αγγελάκια;

-Όχι, μωρό μου, δεν υπάρχει πουθενά στον ουρανό ζήλια, πονηριά ή κακία. Στο ουράνιο βασίλειο του Θεού επικρατεί μόνο αγάπη, χαρά, ειρήνη και ευτυχία. 

-Πόσο θα ήθελα μαμά να γίνεται το ίδιο και εδώ στη γη!

-Από μας εξαρτάται, κοριτσάκι μου, αν θέλουμε να ζούμε με αγάπη και ειρήνη.

-Γιατί, μαμά, δεν έχουμε στη γη ειρήνη; Γιατί συνέχεια όλοι οι άνθρωποι μαλώνουν, ζηλεύουν και κάνουν πολλά κακά πράγματα; 

-Επειδή δεν θέλουν να ζουν σύμφωνα με τις εντολές του καλού Θεού μας.

-Γιατί δεν θέλουν, μαμά; Τι κάνει τους ανθρώπους να μην θέλουν να ζουν όπως θέλει ο καλός Θεός μας; Άκουγα την αδελφούλα μου την Χριστίνα που διάβαζε ιστορία και μάθαινε για πολέμους. Μου έλεγε πως εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στους πολέμους. Γιατί μαμά τόση κακία;

-Όποιος φεύγει, μωρό μου, μακριά από τον καλό Θεό μας, πολύ εύκολα παρασύρεται σε κακές πράξεις που στεναχωρούν τον Δημιουργό μας. Όταν είναι κάποιος στην αγκαλιά του καλού Θεού μας, τον φωτίζει το άγιο Πνεύμα να κάνει μόνο το καλό και ό,τι είναι αρεστό στον ουράνιο Πατέρα μας. Όταν όμως φεύγει μακριά από τον Θεό μας, βρίσκει τότε την κατάλληλη ευκαιρία ο διάβολος και σκοτίζει με πονηρές σκέψεις το μυαλό του ανθρώπου, οπότε μόνο κακό κάνει ο άνθρωπος αυτός.

-Εγώ, μανούλα, θέλω να είμαι μόνο στην αγκαλιά του Θεού, για να με φωτίζει το άγιο Πνεύμα ώστε να κάνω μόνο καλά πράματα για να χαίρεται ο καλός Θεός μας.

-Θα είσαι στην αγκαλιά του αγαπημένου μας Θεού, όταν θα τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και θα τον εμπιστεύεσαι με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Το άγιο Πνεύμα θα σε πλημμυρίζει με χαρά και ευτυχία και δεν θα μπορεί εύκολα ο κακός σατανάς να σε παρασύρει σε άσχημες σκέψεις και πράξεις.

-Θα προσεύχομαι τότε, μανούλα μου, κάθε μέρα στον καλό μας Θεό να έχω πολύ εμπιστοσύνη σ’ Αυτόν, όπως έχω και σε σένα, και να κάνω πάντα το θέλημα του, για να μη μπορεί ποτέ ο κακός σατανάς να με πειράξει με κακές και πονηρές σκέψεις.

-Μπράβο, γλυκό μου μωρό, αυτό ζητά από όλους τους ανθρώπους ο καλός Θεός μας.

Το αστέρι στην κορυφή του δένδρου

Εκείνη τη στιγμή, η Χριστίνα τοποθετούσε στην κορυφή του χριστουγεννιάτικου τους δένδρου ένα μεγάλο πανέμορφο αστέρι που είχε φέρει μαζί με τα άλλα στολίδια. Είχε φως από μέσα και έλαμπε πολύ.

-Βλέπεις Αγγελική μου, εκείνο το όμορφο αστεράκι που έβαλε στην κορυφή του δένδρου η Χριστίνα μας;

-Το βλέπω, μανούλα.

-Το αστεράκι αυτό συμβολίζει το αστέρι που οδήγησε τους τρεις σοφούς μάγους να έρθουν από τα βάθη της Ανατολής στο μικρό χωριουδάκι της Βηθλεέμ για να προσκυνήσουν τον μικρό Χριστό. 

Για μας τους Χριστιανούς συμβολίζει επίσης, το φως του αγίου Πνεύματος που σαν αστέρι μας καθοδηγεί στην αγκαλιά του Θεού.

Όπως λοιπόν εκείνο το αστέρι στον ουρανό οδήγησε τους τρεις μάγους στο Χριστό, έτσι και το άγιο Πνεύμα, σαν φωτεινό αστέρι, φωτίζει και καθοδηγεί κάθε χριστιανική ψυχή στον σωτήρα του κόσμου που είναι ο μικρός γλυκός Χριστός μας.

-Μαμά, θέλω και εμένα να με οδηγήσει στον μικρούλη Χριστό, για να του πω πόσο τον αγαπώ και τον λατρεύω!

-Και εγώ, κοριτσάκι μου, παρακαλώ κάθε μέρα τον καλό Θεό μας να σε πλημμυρίζει με τη χάρη του αγίου Πνεύματος για να τον αγαπήσεις με όλη σου την ψυχή και την καρδιά. Όπως λατρεύεις εμένα και τον καλό σου πατερούλη, έτσι και ακόμα πιο πολύ να αγαπάς τον καλό Θεό μας.

-Και εγώ μαμά, θέλω να τον αγαπώ όπως τον αγαπάς εσύ και ο μπαμπάς μου. Θέλω να τον εμπιστεύομαι με όλη μου την καρδιά και να κάνω ότι θέλει για να είμαι πάντα μέσα στην αγκαλιά του.

-Μπράβο παιδί μου! Είμαι πολύ ευτυχισμένη όταν νιώθω ότι το κοριτσάκι που μου χάρισε ο Θεός θέλει να είναι σαν τα αγγελάκια του ουρανού που τον λατρεύουν με την αγάπη τους και τον δοξολογούν συνέχεια με την αφοσίωση τους.

Όταν θα κοιτάς το χριστουγεννιάτικο μας δένδρο να θυμάσαι πως συμβολίζει την ψυχούλα σου και πως για να είναι όμορφη πρέπει να την στολίσεις με όλα τα στολίδια των αρετών.

Ποτέ παιδί μου μην πικράνεις με κακές σκέψεις και πράξεις τον καλό Θεό μας και προσπάθησε να μην λυπήσεις το άγιο Πνεύμα ώστε να μην φύγει ποτέ από σένα. Μην αφήνεις τον πονηρό δαίμονα να σου σκοτίζει το μυαλό με οτιδήποτε κακό. Προπάντων μην αφήσεις ποτέ το σατανά να σου πει κανέναν κακό λόγο για τον καλό Θεό μας.

-Τι μπορεί να μου πει, μανούλα μου, για να προσέχω;

-Ό,τι είπε και στους πρωτόπλαστους και τους παρέσυρε στο λάθος και την αμαρτία. Ότι, δηλαδή, δεν μας αγαπά ο Θεός και ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα σ' αυτή τη ζωή, ακόμα και όλα τα κακά, χωρίς να φοβόμαστε τίποτε. Επειδή με τις διαβολές προσπαθεί να μας παρασύρει μακριά από τον Θεό μας, ο Εωσφόρος ονομάζεται εκτός από σατανάς και Διάβολος και αυτοί που τον ακολουθούν στο κακό έργο, διάβολοι.

-Και, πως πολεμά ο κακός διάβολος τον άνθρωπο;

-Όπως τον πρωτόπλαστο, Αγγελική μου. Πρώτα του βάζει κακές σκέψεις για να μολύνει τον νου του και μετά αφού τον βάλει να κάνει πράξη το κακό που σκέφτηκε, μολύνει το σώμα και την ψυχή του. Έτσι, ελπίζει ο σατανάς να κερδίσει μια ψυχή και αν αυτή δεν μετανοήσει, να την παρασύρει στο σκοτεινό βασίλειο της απόλυτης δυστυχίας που λέγεται κόλαση.

-Γιατί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν το κακό που θέλει να τους κάνει ο διάβολος και τον ακολουθούν;

-Επειδή με το να μην εμπιστεύονται τον καλό Θεό μας, διώχνουν από την ψυχή τους το άγιο Πνεύμα, που τους φωτίζει να βλέπουν την πραγματική αλήθεια και παρασύρονται από τα ψέματα του σατανά. Τότε πλέον έχει εξουσία πάνω τους ο διάβολος και κάνουν ό,τι αυτός θέλει. Έτσι, κοριτσάκι μου, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα μεγαλύτερα κακά στον κόσμο χωρίς συναίσθηση και ντροπή. Κατάλαβες τώρα γιατί γίνονται τόσα κακά στον κόσμο και τόσοι πόλεμοι στους οποίους σκοτώθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι;

-Ναι, μανούλα μου, και στεναχωριέμαι πολύ που με αυτό το λάθος που έκανε ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο, υποφέρουν τώρα όλοι οι άνθρωποι!

-Όχι μόνο οι άνθρωποι αλλά και όλη η δημιουργία του Θεού.

-Γιατί, μανούλα, όλη η δημιουργία;

-Γιατί, μετά το τραγικό αυτό λάθος του ανθρώπου, όλη η δημιουργία, που μέχρι τότε αγαπούσε τον άνθρωπο και υποτασσόταν σ’ αυτόν, επαναστάτησε. Ενώ όλα τα ζώα ήταν στην αρχή φίλοι με τον άνθρωπο, κάποια από αυτά έγιναν εχθροί του. Ο άνθρωπος άρχισε να σκοτώνει κάποια ζώα και με αυτά να επιβιώνει. Η γη επαναστάτησε και τα δένδρα δεν καρποφορούσαν εύκολα. Γενικά όλη η δημιουργία του Θεού δεν ήταν και τόσο φιλική προς τον άνθρωπο. Μερικές φορές μάλιστα φερόταν και εχθρικά προς τον αχάριστο άνθρωπο.

-Πω, πω, μανούλα μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσο μεγάλο κακό γίνεται όταν δεν εμπιστευόμαστε τον καλό Θεό μας!

-Κανείς, μωρό μου, δεν μπορεί να φανταστεί το κακό που κάνει κάποιος στην ψυχή του, όταν δεν εμπιστεύεται τον καλό Θεό μας αλλά αφήνεται να τον κατευθύνει η πονηριά του σατανά. Αυτός σύντομα θα καταλάβει πόσο κακό είναι να αφήνεις την αγκαλιά του Θεού και να μπαίνεις στην αγκαλιά του σατανά.

Θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς τον εαυτό σου μακριά από την αγκαλιά του μπαμπά σου και την δική μου; Υπάρχει, μωρό μου, κανένας άλλος στη γη που να σ' αγαπά περισσότερο από εμάς;

-Όχι, μανούλα μου. Και μόνο στη σκέψη πως δεν θα είσαι κοντά μου φοβάμαι πολύ. Μόνο στην αγκαλίτσα σου νιώθω τόσο πολύ ευτυχισμένη!

-Αυτό ακριβώς ένιωθε και ο πρωτόπλαστος όταν ήταν μέσα στην αγκαλιά του καλού Θεού μας. Ήταν πολύ ευτυχισμένος! Το άγιο Πνεύμα φώτιζε τον νου και την καρδιά του και χάριζε στην ψυχή του χαρά, γαλήνη και ειρήνη. Όταν όμως το έχασε, μόνο θλίψη, στεναχώρια και δυστυχία άρχισε να κυριαρχεί μέσα στην ψυχή του.

-Ο Θεός μαμά, δεν λυπήθηκε γι' αυτό που έγινε στον άνθρωπο ώστε να τον βοηθήσει;

-Και βέβαια λυπήθηκε, κοριτσάκι μου, και μάλιστα τόσο πολύ που αποφάσισε αμέσως να βρει τρόπο για να τον βοηθήσει. Επειδή όμως το κακό ήταν υπερβολικά μεγάλο, αποφάσισε ο καλός Θεός μας να στείλει στη γη τον ίδιο τον μονογενή του Υιό, για να σώσει τον άνθρωπο και να τον ελευθερώσει από τα νύχια του σατανά.

-Γι' αυτό μαμά γεννήθηκε ο μικρός Χριστούλης μας;

-Ναι, μωρό μου, ήρθε στη γη ο Υιός του Θεού να γεννηθεί σαν άνθρωπος, να ζήσει ανάμεσα μας σαν άνθρωπος, να μας διδάξει το θέλημα του Θεού Πατέρα μας και στο τέλος να θυσιαστεί για μας ώστε να μπορούμε πλέον εμείς οι άνθρωποι να μπούμε στο ουράνιο βασίλειο του Θεού.

Η φάτνη του Χριστού

Η Χριστίνα παρακολουθούσε σιωπηλά την ωραία αυτή συζήτηση ανάμεσα στη μαμά της και τη μικρή Αγγελική. Για να μην αποσπάσει την προσοχή της μικρής αδελφούλα της με το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δένδρου, κάθισε σιγά-σιγά σε μια καρέκλα και άκουγε με ενδιαφέρον όλα αυτά που έλεγε με πολλή σοφία η μανούλα της.

Εν τω μεταξύ, ένα σφύριγμα αυτοκινήτου έξω από το σπίτι τους έκανε τη μικρή Αγγελική να πεταχτεί πάνω με χαρά και να τρέξει στην εξώπορτα του σπιτιού τους. Είχε έρθει ο αγαπημένος της μπαμπάς από τα ψώνια και έτρεξε να τον υποδεχτεί.

Ο μπαμπάς της, αφού της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο, έβγαλε μέσα από μια τσάντα μια μεγάλη σοκολάτα και την έδωσε στη μικρή του βασίλισσα. Ο μικρός Ιωσήφ με την διήγηση της μαμάς του είχε νανουριστεί και κοιμόταν. Η Χριστίνα έτρεξε στο αυτοκίνητο για να πάρει τις υπόλοιπες τσάντες με τα ψώνια που είχε φέρει από την πόλη ο μπαμπάς της. Η μικρή Αγγελική βοήθησε την αδελφή της να τακτοποιήσουν τα πράματα. Ανάμεσα τους υπήρχε και μια μεγάλη κούτα με χριστουγεννιάτικο περιτύλιγμα.

-Μπαμπά, τι είναι αυτό, να το ανοίξουμε; ρώτησε η Χριστίνα.

-Ναι, κόρη μου, ανοίξτε το για να το στολίσετε και αυτό στο δενδράκι μας.

Η Χριστίνα υποψιάστηκε τι μπορεί να είναι και για να δώσει χαρά στην αδελφούλα της άφησε την κούτα να την ανοίξει εκείνη.

Με μεγάλη περιέργεια άρχισε η μικρή μας Αγγελική να ανοίγει την μεγάλη κούτα με το μυστηριώδες περιεχόμενο της. Σε λίγο ξεφωνητά χαράς ακούγονταν σε όλο το σπίτι. Μέχρι και ο μικρός Ιωσήφ ξύπνησε και έβαλε έντρομος τα κλάματα από τις φωνές της αδελφούλας του.

-Τι ωραία φάτνη! Τι ωραία φάτνη! Μόνο αυτό επαναλάμβανε η Αγγελική από τον ενθουσιασμό της. 

Η Χριστίνα πήρε με προσοχή την φάτνη και την τοποθέτησε κάτω από το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ήταν μια ωραία μεγάλη σπηλιά και στο κέντρο της υπήρχε μια μικρή φάτνη με το νεογέννητο Χριστό. Δίπλα από τη φάτνη υπήρχαν μερικά ζωάκια που έκαναν συντροφιά στον Δημιουργό τους.

Πάνω από τη σπηλιά ένα αστέρι φωτεινό έδειχνε στους τρεις μάγους που είχαν φθάσει στην Βηθλεέμ, πως εδώ βρισκόταν ο μεγάλος βασιλιάς που θα έσωζε όλο τον κόσμο από τις αμαρτίες. Για χάρη του ήρθαν από τα βάθη της Ανατολής, για να τον δουν και να τον προσκυνήσουν. Είχαν φέρει μαζί τους χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, για να του τα προσφέρουν σαν δώρα.

Γύρω από την σπηλιά ήταν τσοπάνηδες και μικρά παιδιά που κρατούσαν στα χέρια τους μικρά αρνάκια.

Πολλοί άγγελοι πάνω από την σπηλιά έδειχναν στους τσοπάνηδες τον σωτήρα του κόσμου που είχε γεννηθεί μέσα στη φάτνη.

Ήταν τόσο όμορφη  και παραστατική η φάτνη που αγόρασε ο μπαμπάς τους, που νόμιζαν πως πραγματικά έβλεπαν το σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Η Αγγελική δεν έπαψε να την κοιτά με θαυμασμό και να περιεργάζεται το μικρό νεογέννητο Χριστό. Έβλεπε τα μικρά τσοπανόπουλα που ήταν κοντά του και την έπιασε μια επιθυμία να ήταν και η ίδια εκεί.   

-Πόσο θα ήθελα μανούλα μου να ήμουν και εγώ εκεί! Θα μπορούσα να τον αγκαλιάσω, όπως αγκαλιάζω και τον αδελφό μου τον Ιωσήφ. Αλήθεια μαμά, θα με άφηνε η Παναγίτσα να τον σηκώσω και να τον αγκαλιάσω;

-Και βέβαια, μωρό μου. Γι' αυτό εξάλλου ήρθε στη γη, για να τον αγαπήσουμε όλοι όπως τον αγάπησε και η γλυκιά του μανούλα. Όπως εκείνη τον έσφιγγε με στοργή και αγάπη μέσα στη μητρική της αγκαλιά, έτσι και εμείς μπορούμε να τον σφίξουμε ζεστά, με όλη τη δύναμη της αγάπης μας, μέσα στην δική μας αγκαλίτσα.

-Αν ήμουνα μανούλα μου εκεί θα του έδινα πολλά φιλάκια και θα του έλεγα πως τον αγαπώ πολύ, με όλη μου την καρδιά. 

-Και τώρα μπορείς να του πεις πως τον αγαπάς και δεν θα πάψεις να τον λατρεύεις με όλη σου την καρδιά όσο ζεις.

Τότε η Αγγελική ένιωσε την καρδιά της να χτυπά γλυκά για το μικρό Χριστό και αφού ένωσε τα δυο της χεράκια μπροστά στο στήθος της, ψέλλισε μια μικρή προσευχή.

-Σ' αγαπώ μικρέ μας Χριστούλη. Σ' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά και εγώ και ο μικρός μας Ιωσήφ και η Χριστίνα μου και ο μπαμπάς μου και η μαμά μου. Αν και δεν είμαι μαζί σου στη φάτνη για να σου δώσω πολλά φιλάκια και να σε αγκαλιάσω, σου δίνω από μακριά δυο φιλάκια στα δυο σου μαγουλάκια από μένα, τον Ιωσήφ, την Χριστίνα μου, τη μαμά μου και τον μπαμπά μου.

   Η Σοφία στην μικρή αυτοσχέδια προσευχή της Αγγελικής δάκρυσε και πήρε στην αγκαλιά της το μικρό της θησαυρό για να τον γεμίσει με τα μητρικά της χάδια και φιλιά.

Στην Βηθλεέμ, με τον μικρό Χριστό

Η ώρα πέρασε γρήγορα και έξω ήδη άρχισε να βραδιάζει. Ο ήλιος είχε κρυφτεί και τα πρώτα αστέρια στον ουρανό είχαν εμφανιστεί. Στο ευλογημένο σπιτάκι της μικρής Αγγελικής επικρατούσε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Ήταν όλοι γύρω από το δένδρο και οι σκέψεις όλων έτρεχαν στην μακρινή Βηθλεέμ, κάτω από τους μελωδικούς ήχους των χριστουγεννιάτικων τραγουδιών.

-Μαμά, πες μας σε παρακαλώ ξανά την όμορφη ιστορία της γέννησης του μικρού Χριστούλη μας.

-Ήταν τότε που ο αυτοκράτορας της Ρώμης, για να μάθει πόσοι άνθρωποι υπήρχαν στην αυτοκρατορία του, διέταξε όλους τους υπηκόους του να απογραφούν στην γενέτειρα τους. Τότε ο γέροντας Ιωσήφ που προστάτευε την Παναγίτσα μας, πήρε την μικρή δεκαεξάχρονη Μαριάμ, για να πάνε στην γενέτειρα του που ήταν η Βηθλεέμ.

Ξεκίνησαν λοιπόν με το γαϊδουράκι για το μακρινό τους ταξίδι. Πολλές φορές ήταν υποχρεωμένοι να προχωρούν μέσα στο κρύο και σε μονοπάτια δύσβατα. Έπρεπε να περάσουν πολλά βουνά για να φθάσουν στην Βηθλεέμ. Μετά από πολλές μέρες έφθασαν επιτέλους πολύ κουρασμένοι. Πιο πολύ φαινόταν να υποφέρει η μικρούλα Μαριάμ, γιατί ήταν έγκυος και η ώρα που θα γεννούσε πλησίαζε. Έψαξαν να βρουν κάποιο σπιτάκι να φιλοξενηθούν αλλά μάταια. Όλα ήταν κατειλημμένα και δεν υπήρχε πουθενά ούτε ένα μικρό δωματιάκι να ξαποστάσουν.

-Μαμά, πόσο θα υπέφερε η καλή μας Παναγίτσα που δεν εύρισκαν ένα μικρό σπιτάκι για να τους φιλοξενήσουν και να γεννήσει τον μικρό Χριστούλη!

-Ναι, Αγγελική μου, υπέφερε πολύ από την κούραση αλλά πιο πολύ που δεν εύρισκε μέρος να γεννήσει το μωρό της.

Τελικά, μια φτωχή γυναίκα με τον άνδρα της που την λυπήθηκαν είπαν στον γέροντα Ιωσήφ πως θα μπορούσαν να τους παραχωρήσουν ένα μικρό στάβλο που είχαν για τα ζώα στην άκρη του χωριού, μέσα σε μια σπηλιά.

Ο γέροντας Ιωσήφ οδήγησε γρήγορα το γαϊδουράκι με την μικρούλα Μαριάμ μέχρι τη σπηλιά στην οποία επρόκειτο μετά από λίγο να γεννηθεί ο βασιλιάς όλου του κόσμου!  

Όταν γεννήθηκε ο Χριστούλης, η μανούλα του, επειδή δεν είχε ζεστά ρουχαλάκια για να τον σπαργανώσει, τον έβαλε μέσα σε μια φάτνη που έτρωγαν τα ζωάκια για να τον ζεστάνει. Μάζεψε μπόλικα άχυρα που πήρε από το φαγητό τους και με τη μοναδική σάρπα που είχε, τύλιξε τον μονάκριβο της Γιο.

    Τα ζωάκια λες και καταλάβαιναν πόσο κρύωνε το μωράκι, ο μικρός Χριστός, ήρθαν κοντά του και άρχισαν να τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους.

   Η μαμά Σοφία που δεν άντεξε στη σκέψη πως ο αγαπημένος της Κύριος γεννήθηκε τόσο ταπεινά και είχε για κρεβατάκι μια φάτνη των ζώων, αναλύθηκε σε ένα βουβό κλάμα.

Η Αγγελική που ήταν χωμένη μέσα στην αγκαλιά της μανούλας της,  αν και ήταν μικρούλα, καταλάβαινε γιατί η γλυκιά της μανούλα έκλαιγε. Σκεφτόταν πως αν ήταν εκεί θα έδινε το ζεστό πανωφόρι της στο μικρό Χριστό για να μην κρυώνει. Ήδη τον ένιωθε σαν το πιο μικρό της αδελφάκι που ήθελε πολύ να σφίξει στην παιδική της αγκαλιά.

Η μαμά Σοφία αν και λάτρευε τον Χριστό σαν Υιό του Θεού και Θεό της, στη θέα ενός μικρού παιδιού που εκείνη τη στιγμή γεννιόταν, τον ένιωθε και σαν δικό της γιο, όπως η γλυκιά της Παναγία, και ήθελε να τον κλείσει με πολύ μητρική στοργή μέσα στην αγκαλιά της. Νοερά, ήδη βρισκόταν εκεί στη Βηθλεέμ, δίπλα από την φάτνη και νανούριζε με τα πιο γλυκά μητρικά λόγια αγάπης και λατρείας το μονάκριβο γιο της Παρθένου.  Της φάνηκε πως είχε ανοίξει τα ματάκια του ο μικρός Χριστός και της χαμογελούσε. Του χαμογέλασε και αυτή και το πήρε μετά στην αγκαλιά της με τόση αγάπη και λατρεία που μόνο μια πραγματική μάνα μπορεί να το κάνει. Δεν χόρταινε να τον φιλά γλυκά και να τον ζεσταίνει με τον μητρικό έρωτα της καρδιάς που είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος και πάνω από όλες τις αγάπες που υπάρχουν στη γη και σε όλο τον κόσμο. 

Το χάδι της μικρής Αγγελικής την συνέφερε από τις νοερές της περιπλανήσεις αλλά η καρδιά της έμεινε εκεί στην Βηθλεέμ, στο λατρεμένο της βρέφος, να το αγκαλιάζει σφιχτά και να το φιλά τρυφερά, όπως έκανε και στο μικρό της Ιωσήφ όταν τον γέννησε.

Τελικά μόνο μια μάνα μπορεί να αγαπά τόσο δυνατά ένα βρέφος χωρίς σκέψεις και περιορισμούς!

Πόσο θα ήθελα να σε αγαπήσω και εγώ γλυκέ βασιλιά του κόσμου, μικρέ μου νεογέννητε Χριστέ, όπως μια μωρομάνα λατρεύει το μωρό της!

Η Αγγελική είχε αρχίσει να γέρνει στο στήθος της μανούλας της από τη νύστα. Η μαμά της την σήκωσε τρυφερά στην αγκαλιά της και την πήρε μέχρι το κρεβατάκι της για να κοιμηθεί. Της έδωσε ένα γλυκό φιλί και της ευχήθηκε:

-Καληνύχτα μωρό μου, ο Χριστός με όλα τα αγγελάκια του να σε συντροφεύουν.

-Καληνύχτα μανούλα. Καληνύχτα μικρέ μου Χριστούλη. Σε λατρεύω και σε αγαπώ πολύ!