Το Φθινόπωρο της θλίψης
έρχεται και ο κόσμος ροχαλίζει
χωρίς συναίσθηση και
μετάνοια το Θεό του παροργίζει
σε πολλά άφρονα πράγματα
το νου του αφήνει να τριγυρίζει
δίχως τα φοβερά σημάδια
των καιρών κανείς να υπολογίζει.
Θλίψεις βαριές από εχθρούς
και από μέσα και απ’ έξω
μαζί με την πείνα που
έρχεται με κάνουν Θεέ μου να κλαίω
τόσο κοντά τόσα πολλά δεν
έχω δει ποτέ στη ζωή μου
για την πατρίδα που με
γέννησε, πόσο πενθεί η ψυχή μου!
Το πένθος της Θεοτόκου
σύντομα τον Αύγουστο αυτό τελειώνει
ένα άλλο πένθος
εξυφαίνεται σύντομα στην χώρα που τη λατρεύει
ύπουλα και με σχεδιασμό οι
άνομοι μυστικά τούτο τώρα ετοιμάζουν
απροετοίμαστοι χωρίς επί
γης βοήθεια στον ύπνο να μας πιάσουν.
Παραχώρηση Θεού στην άφρονα
ζωή κάθε ανθρώπου εγωιστή
είναι να γίνει ό,τι ανεξέλεγκτα
τώρα έρχεται πάνω σ’ όλη τη γη
στο σκοτάδι με τη βοήθεια
των δαιμονικών συμμάχων θα κινηθούν
και στο φως της γνώσης την
ημέρα τα κακά τους θα αναγνωριστούν.
Ω, ανθρώπινη ματαιοδοξία πόσα κακά ετοιμάζεις να
δούμε στη γη
αυτήν που από σεβασμό στο
Δημιουργό έπρεπε να αγαπάμε πολύ!
Στου Φθινόπωρου την
περίοδο όταν τα δένδρα όλα θα φυλλοροούν
δάκρυα πολλά από τα μάτια
όλων θα θολώνουν κάθε ανθρώπινο νου.
Ας αρχίσουμε έστω και τώρα
όλοι με πίστη την προσευχή
στον πολυεύσπλαχνο Θεό
Σωτήρα όλους να μας σπλαχνιστεί
και την μικρή φτωχή
πατρίδα μας που υποφέρει από διωγμούς
ας ικετεύσουμε να την
λυτρώσει από εχθρούς και φίλους πονηρούς.
