Πολλά ακούσαμε και μάθαμε για τα σκληρά
μαρτύρια που πέρασε για χάρη του πολυαγαπημένου μας Κυρίου Ιησού Χριστού το
λαμπρό μαργαριταράκι του ουρανού και θαυματουργός άγιος Παντελεήμων.
Πολύ λίγα όμως ξέρουμε για κείνα που βοήθησαν
τον μικρό Παντολέων, (έτσι λεγόταν πριν ονομαστεί Παντελεήμων από τον ίδιο το
Χριστό), να γνωρίσει τον Θεό και να έρθει κοντά Του, αλλά και για ότι συνέβαλε
ώστε να προχωρήσει ακόμα πιο πολύ και να φτάσει στο θυσιαστικό θεϊκό έρωτα.
Η αγία
μητέρα του
Ο άγιος Παντελεήμων καταγόταν από τη
Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού
(286-305).
Μεγάλωσε
σε μια οικογένεια με αρχοντική καταγωγή. Ο πατέρας του Ευστόργιος, ήταν πλούσιος
και είχε σπουδαία θέση στα ανάκτορα της Νικομήδειας, μα παρόλο τον πλούτο του,
ήταν πολύ φτωχός στο πνεύμα, αφού είχε μεγάλη αγάπη στους ψεύτικους θεούς και
σε ότι αυτοί τον δίδασκαν, όπως τις ηδονές, τα πάθη και ότι ξεσηκώνει την
σάρκα.
Η λατρεμένη του μητέρα Ευβούλη αντίθετα, ήταν όλος ο πλούτος του σπιτιού τους.
Ήταν μια σπουδαία γυναίκα, κόρη ευσεβών χριστιανών, που τις μετέφεραν την πίστη
τους και την μεγάλωσαν με τις αξίες της χριστιανικής μας λατρείας. Αξίες, που
κανείς εύκολα δεν μπορεί να αντιληφθεί, αν δεν χτυπά η καρδιά του για τον Ιησού
Χριστό.
Φαινομενικά ήταν μια ήσυχη γυναίκα, με χαμηλωμένο
βλέμμα για την γη, μα ανυψωμένο για τον ουρανό. Όταν σήκωνε τη ματιά της προς τον
ουρανό, δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει τι ήταν εκείνο που την έκανε να λάμπει
και να ευφραίνεται τόσο πολύ.
Ήταν τόσο μεγάλος ο θεϊκός έρωτα που είχε για
τον αγαπημένο μας Ιησού, που όποτε τον σκεπτόταν και του γλυκομιλούσε, χαρά,
φως και γαλήνη πλημμύριζε την ύπαρξή της και την έκανε να ξεχωρίζει περισσότερο
και από την εξωτερική της ομορφιά που ήταν στ’ αλήθεια μεγάλη.
Ήταν πολύ ωραία γυναίκα η μητέρα του, μα η
ομορφιά των αρετών της ήταν αυτή που πραγματικά την έκανε να ξεχωρίζει.
Ήταν σεμνή, διακριτική, ταπεινή, υπάκουη,
γλυκιά και στοργική. Προσπαθούσε να μην προσβάλει ποτέ τον ειδωλολάτρη σύζυγο
της, αλλά να τον βοηθήσει με την ζωή της και το φρόνημα της να καταλάβει τον
πλούτο της πίστης της για να την ακολουθήσει σ’ αυτήν με δική του θέληση. Εκείνος,
παρόλο που γνώριζε τα πιστεύω της, δεν τολμούσε να πει σε κανέναν πως η γυναίκα
του ήταν κρυπτοχριστιανή, αφού την λάτρευε.
Το μεγαλείο της ψυχής της ήταν τόσο μεγάλο που
δεν μπορούσε να ζήσει δίχως αυτήν. Όσο λοιπόν εκείνη δεν τον πρόσβαλλε, όσο τον
σεβόταν και τον φρόντιζε με πολύ γλυκύτητα και λατρεία, δεν μπορούσε ούτε να
της επιβάλει την δική του πίστη, μα ούτε και να την διαπομπεύσει για την δική
της.
Ζούσαν και οι δυο με μια θλίψη μέσα τους. Ο
καθένας ήθελε ο σύντροφος του να ακολουθήσει την δική του πίστη, μα άφηναν τον
καημό να σιγοκαίει μέσα τους, δίνοντας την αγάπη και τον σεβασμό τους στον
σύντροφο της ζωής τους.
Η μητέρα του αγίου μας, όπως του αποκάλυψε
αργότερα όταν βαπτίστηκε χριστιανός, προσευχόταν πολύ στον Θεό για τον άντρα
της για να τον φωτίσει να γνωρίσει την Αλήθεια, την Ζωή, την Οδό, τον ίδιο τον
Ιησού και να τον αγαπήσει όπως εκείνη.
Βλέποντας την άρνηση του για τον Θεό της
καρδιάς της, προσπαθούσε να μην ανοίγει συζητήσεις που θα δημιουργούσαν
πρόβλημα στην αγάπη τους. Του φερόταν με τόσο σεβασμό και λατρεία σαν να είχε
απέναντι της ήδη έναν οπαδό του Χριστού, ένα δικό Του παιδί, αφού μέσα της είχε
τόση πίστη στην δύναμη της προσευχής, που ήξερε με βεβαιότητα πως θα
εισακουστούν οι ικεσίες της από τον Θεό και θα τον χαρεί και κείνο μια μέρα χριστιανό.
Επεδίωκε
η ευγενική ζωή της να συμβαδίζει με την ευγένεια και την γλυκύτητα της πίστης
της.
Δεχόταν την πλάνη του σαν προσωρινή αδυναμία και κρατώντας σε κείνον αγαπητική
σιωπή, μιλούσε ατελεύτητες ώρες στον ουράνιο της Πατέρα και Θεό για να τον
σπλαχνιστεί.
Ο πατέρας του πάλι, αφού δεν είχε κανένα
παράπονο από την στοργική και γεμάτο σύνεση σύντροφο του, ανεχόταν την δική της
όπως πίστευε «πλάνη», ελπίζοντας μια μέρα να αλλάξει. Την σεβόταν πολύ και
φρόντιζε να μην της λείψει τίποτα.
Όταν απέκτησαν τον Παντολέοντα, τον καρπό του
έρωτα τους, μόνη του ικεσία ήταν να μην πλανέψει και το γιο του, αλλά να τον
αφήσει να ακολουθήσει την δική του πίστη. Είχε ήδη προαποφασίσει το μέλλον του
στα ανάκτορα, δίπλα στον αυτοκράτορα όπως ήταν και ο ίδιος.
Εκείνη το δέχτηκε με ευγένεια, μα δεν
σταμάτησε ποτέ να μου μιλά για τον Θεό της με το παράδειγμά της και την
ευγένεια που κρύβει κάθε γνήσιος χριστιανός. Από έμβρυο μπορούσε ακόμα ο Παντολέων
να απολαμβάνει την γλυκύτητα της χάρης του Παναγίου Πνεύματος, αφού όσο τον
κυοφορούσε δεν σταματούσε λεπτό να υμνολογεί και να δοξάζει τον Θεό της,
παρακαλώντας τον να επιτρέψει ο ίδιος να τον γνωρίσει, σεβόμενος την επιθυμία
του συζύγου της.
Μέσα στην καρδιά της είχε γαλήνη, λες και ο αγαπημένος
της Ιησούς της είχε μυστικά υποσχεθεί πως θα κατακτήσει τις ψυχές και των δύο τους.
Τα χρόνια περνούσαν και ο μικρός Παντολέων
βλέποντας την να μην ακολουθεί τις δοξασίες του πατέρα του, αλλά και να απέχει ακόμη
από τις λατρευτικές τελετές των ψεύτικων θεών, την ρωτούσε να του εξηγήσει τον
λόγο.
Τότε εκείνη, με γαληνεμένο και γλυκό ύφος τον
έπαιρνε αγκαλιά και του έλεγε:
«Γλυκό
μου αγοράκι Παντολέων, μη με ρωτάς να σου πω με λόγια αυτά που νιώθει και
βιώνει η ψυχή μου. Να ξέρεις μόνο, πως ένας είναι ο αληθινός Θεός και Αυτός είναι η άπειρη αγάπη και ευσπλαχνία.
Μια μέρα θα Τον γνωρίσεις και τότε θα καταλάβεις πολλά. Θα είναι τότε που ο Ίδιος
θα μιλήσει στην αγνή και ταπεινή καρδούλα σου και τα λόγια Του θα είναι τόσο
γλυκά που δεν θα μπορείς να τα παραβλέψεις. Μέχρι τότε όμως, τίμα τον πατέρα
σου και προσπάθησε να τον μιμηθείς στο ήθος και την αρχοντιά της ψυχής του».
Τι μπορεί κανείς να πει στ’ αλήθεια γι’ αυτό τον
γίγαντα της πίστης;
Ποιος μπορεί να διηγηθεί την γλυκύτητα και την
μητρότητα της;
Τι έχει να πει κανείς για την απόλυτη
εμπιστοσύνη της στο Θεό της καρδιάς της;
Πόσο θα ήθελα να της μοιάζαμε πολύ σε όλα και
κυρίως στην απόλυτη της εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού!
Είθε όλες οι γυναίκες στη γη να την μιμηθούν
στη μητρική της λατρεία, την προσευχητική της υπομονή και την σιωπηλή της
γλυκύτητα. Με αυτό τον τρόπο θα πετυχαίνουν, όσα με τα λόγια τους ποτέ δεν θα
καταφέρουν.
Ο
πνευματικός πατέρας
Ποια ήταν όμως η μεγάλη μυστική δύναμη της
αγίας μητέρας του, το μεγάλο της όπλο στον αγώνα αυτό;
Ήταν ο
πνευματικός της πατέρα. Αυτός την στήριζε σε όλα. Σε κείνον μπορούσε να
ανοίξει την καρδιά της και να εναποθέσει όλο τον πόνο της. Ήταν ο καθοδηγητής
της. Την στήριζε με τα γεμάτο σοφία και σύνεση λόγια του και την πατρική του
προσευχή.
Αυτός και ο αγαπημένος της Ιησούς, ήταν οι
μόνοι που γνώριζαν την καρδιά της και την δυνάμωναν στον πνευματικό της αγώνα.
Αυτός ήταν και ο άνθρωπος που της μετέφερε τα τίμια δώρα, την μοναδική και
δυνατή τροφή της ψυχής.
Που αλλού λοιπόν θα μπορούσε να εμπιστευτεί
τον καρπό της αγάπης της; Σε ποια χέρια θα άφηνε την ψυχή του μονάκριβου
θησαυρού της; Του αγγέλου που της εμπιστεύτηκε ο Θεός, όπως συχνά έλεγε; Με
πολύ σύνεση και σοφία περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να φέρει τον μικρό
Παντολέων σε επαφή μαζί του.
Ώ
ευλογημένη αγία μητέρα! Δεν μπορώ εδώ να μην σχολιάσω,
πως πίσω από κάθε μεγάλο άγιο κρύβεται μια σπουδαία γυναικεία ψυχή.
Αν κάποιος είναι σπουδαίος και ανεβαίνει ψηλά,
τότε μια γυναίκα σίγουρα θα βρίσκεται στα θεμέλια της ψυχής του.
θα
υπάρχουν πάντα άγια παιδιά όσο θα υπάρχουν άγιες μητέρες και θα υπάρχουν άγιες
μητέρες επειδή ακόμη υπάρχουν άγιοι πνευματικοί πατέρες.
Άγιοι πνευματικοί πατέρες που θα μεταδίδουν σε
ταπεινές και απλοϊκές μητέρες τον θεϊκό έρωτα που κρύβουν στη ψυχή τους για τον
Θεό. Ο θεϊκός έρωτας του Θεού είναι αυτός που κάνει εύκολα απλές ψυχές άγιες,
ώστε να μπορούμε να λέμε με σιγουριά ότι:
«Άγιος
είναι, ο θεϊκά ερωτευμένος με τον Θεό».
Πόσο πολύ μπορεί μια απλή αλλά θεϊκά
ερωτευμένη με το Θεό μάνα να αναδείξει αγίους! Μια τέτοια ήταν και η γλυκιά
μανούλα του αγίου μας Παντελεήμονα! Χωρίς την αγία αυτή μητερούλα, κανείς δεν
ξέρει ποιο δρόμο στη ζωή θα τραβούσε ο μικρός Παντολέων.
Αν ακολουθούσε την πίστη του πατέρα του, ίσως
μάλιστα να γινόταν και ένας από τους μεγαλύτερους διώχτες του Χριστού μας.
Γι’ αυτό αξίζει να μιλήσουμε για κείνη και για
τους καρπούς της προσευχής της, αφού ο δικός της βίος έχει να διδάξει πάρα
πολλά τις σύγχρονες μητέρες που θέλουν να βγάλουν άγια παιδιά.
Ο άγιος Παντελεήμων είναι ένας ακόμη μάρτυρας
της αγάπης του Χριστού μας, αλλά εκείνη είναι ένας σπουδαίος μυστικός στύλος
της Εκκλησίας μας.
Αν κάποιοι θα ήθελαν να μιμηθούν τον άγιο μας
στο θυσιαστικό έρωτα που έτρεφε για τον Χριστό μας, παρακαλώ τον Θεό να τους
αξιώσει να το καταφέρουν στα δύσκολα χρόνια της ομολογίας μπροστά στον
Αντίχριστο.
Μα τώρα, χρειαζόμαστε γονείς σαν την μητέρα του,
κρυφούς αγίους, είτε αυτές είναι μητέρες, είτε πατέρες. Κρυφούς αγίους γονείς,
που να μιλούν με την ζωή τους για τον Αγαπημένο τους και η προσευχή τους να
είναι πύρινος στύλος για πολλά παιδιά, μα κυρίως για τα σπλάχνα τους, τους
αγγέλους που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός.
Μεγάλο
παλληκάρι
Τα χρόνια περνούσαν και ο μικρός Παντολέων
έγινε ένα μεγάλο παλληκάρι και ένας καλός γιατρός. Εκπαιδεύτηκε στην ιατρική
τέχνη από τον ονομαστό εκείνη την εποχή ιατρό Ευφρόσυνο.
Πολλοί έλεγαν πως ήταν έξυπνος, ευγενικός,
πράος με ταπεινό φρόνημα όπως ήταν η μητέρα του. Ο ίδιος χαιρόταν πολύ όποτε
άκουγε κάποιον να λέει πως της έμοιαζε, γιατί την θαύμαζε πολύ.
Τα χαρίσματα του όμως δεν έμειναν κρυφά από
τον αυτοκράτορα, ο οποίος ζήτησε από τον πατέρα του να συμβάλει ώστε να
αποκτήσει την καλύτερη μόρφωση και κοντά στον γιατρό Ευφρόσυνο να λάβει τις
κατάλληλες ιατρικές γνώσεις για να γίνει μια μέρα ένας από τους ιατρούς των
ανακτόρων του.
Με πολύ χαρά ο πατέρας του έκανε ότι ήταν
δυνατόν γι’ αυτό και δεν μπορούσε να μην καμαρώνει τον γιο του για την πρόοδο
του.
Η αλήθεια είναι πως λάτρευε τους γονείς του
και δεν ήθελε να κάνει τίποτα που να τους προσβάλει ή ακόμη και να τους
στεναχωρήσει. Ένιωθε βαθιά ευγνωμοσύνη για όσα του πρόσφεραν και ήθελε να τους
κάνει να χαίρονται πολύ για αυτόν.
Η μητέρα του, καθώς τον έβλεπε να προοδεύει
στην ιατρική επιστήμη, θέλησε να τον βοηθήσει και στην καλλιέργεια της ψυχής του.
Είχε νιώσει πως είχε έρθει η ώρα να γνωρίσει τον αληθινό Αυτοκράτορα και Γιατρό
των ψυχών και των σωμάτων.
Η μητέρα του είχε τη χαρά να είναι ο
πνευματικός της πατέρας όχι μόνο ιερέας αλλά και γιατρός στην επιστήμη, έτσι του
τον σύστησε σαν έναν σπουδαίο γιατρό, ο οποίος θα εμπλούτιζε τις ιατρικές του
γνώσεις.
Με αυτόν τον έξυπνο τρόπο τον βοήθησε να πλησιάσει
τον μελλοντικό πατέρα της καρδιάς του, ο οποίος θα μετέφερνε στην ψυχή του τα
πρώτα χριστιανικά σκιρτήματα.
Με τον
πνευματικό του πατέρα
Από την πρώτη κιόλας συνάντηση τους, η ψυχή του
κέρδισε τόσα πολλά! Του είπε πως χρόνια τώρα τον παρακολουθούσε και χαιρόταν
πολύ για την πρόοδο του. Η ευγένεια της ψυχής του, που έκανε το πρόσωπο του να
λάμπει, τον έκανε να πιστεύει πως μια μέρα ο αληθινός Θεός θα διεκδικούσε την
ψυχή του.
Το ευγενικό παλληκάρι με πολύ απλότητα του
ζήτησε τότε να μάθει ποιος είναι αυτός ο ένας και αληθινός Θεός στον οποίο
αναφερόταν και για τον οποίο πολύ λίγα του είχε πει και η μητέρα του.
Εκείνος απάντησε στην απορία του με μια
ερώτηση:
«Τι θέλεις να κάνεις
τώρα στην ζωή σου παιδί μου»;
Του είπε πως θέλει να γίνει ένας σπουδαίος
γιατρός, όπως ο Ασκληπιός και ο Ιπποκράτης για να μπορεί να θεραπεύει κάθε
αρρώστια που υπάρχει.
Τότε εκείνος ο φωτισμένος πατέρας του
απάντησε:
«Γιε
μου, να ξέρεις πως καμιά γνώση και καμιά επιστήμη όσο σπουδαία και αν είναι δεν
μπορεί να θεραπεύσει τα νοσήματα της ψυχής, παρά μόνο του σώματος και όχι
πάντα.
Ο μόνος
που μπορεί να θεραπεύσει κάθε πόνο και κάθε θλίψη, είτε του σώματος είτε της
ψυχής, είναι ο ένας και αληθινός Θεός της άπειρης Αγάπης και ευσπλαχνίας που
είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός.
Ακόμη
και αυτοί οι θεοί στους οποίους πιστεύει ο πατέρας σου δεν μπορούν να κάνουν
τίποτα, αφού είναι πλασματικές επινοήσεις των ανθρώπων στην προσπάθεια τους να
λατρέψουν κάτι το μεγαλειώδες, κάτι πιο πάνω από αυτούς.
Αν
πιστέψεις παιδί μου στον γλυκύ μας Ιησού, τότε με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος
θα μπορείς και συ να θεραπεύεις κάθε νόσο, κάνοντας τα μεγαλύτερα θαύματα, όπως
έκανε και Εκείνος.
Εκείνος
καθάριζε λεπρούς, φώτιζε τυφλούς, ανασήκωνε παραλυτικούς, θεράπευε
δαιμονισμένους, γιατρεύοντας τις ψυχές τους και μπορούσε να αναστήσει ακόμη και
νεκρούς.
Όλα αυτά
και πολλά άλλα θα αξιωθείς να κάνεις και συ, αν Τον πιστέψεις, Τον λατρέψεις,
Τον ακολουθήσεις και δεχτείς το άγιο Βάπτισμα στο όνομα Του.
Δύναμή
σου θα είναι το τίμιο Σώμα και Αίμα Του, το οποίο θα θρέφει την ψυχή σου και θα
σε ενώνει με τον Ουράνιο Πατέρα σου, κάνοντας σε κληρονόμο της ουράνιας
βασιλείας Του.
Η ψυχή
σου είναι πλασμένη για τον έρωτα του Θεού παιδί μου, γι’ αυτό μην καθυστερείς
και άφησε την να πλημμυρίσει από θεϊκό έρωτα».
Τα λόγια αυτά του πνευματικού του πατέρα σαν
υπέρλαμπρο φως πλημμύρισαν την ύπαρξη του και φώτισαν τα σκοτάδια της ψυχής
του.
Το πρώτο
θαύμα
Στην προσπάθεια του να συνειδητοποιήσει όσα
είχε ακούσει, παρακάλεσε τον Θεό να του αποκαλυφθεί και να του δείξει πως όσα
ένιωθε ήταν και αληθινά.
Τότε καθώς βάδιζε, για την επιστροφή του προς
το σπίτι, συνάντησε ένα παιδί στο οποίο είχε επιτεθεί ένα φαρμακερό φίδι και
δαγκώνοντας το έπεσε το παιδί κάτω νεκρό.
Έτρεξε τότε κοντά του και είπε μέσα του: «θα προσευχηθώ στο Θεό Ιησού που σήμερα
γνώρισα να το αναστήσει, και αν αυτό γίνει, τότε θα καταλάβω και θα πιστέψω πως
Αυτός είναι ο ένας και αληθινός Θεός και θα βαπτιστώ στο άγιο όνομα Του».
Έτσι και έγινε. Το παιδί αναστήθηκε και αυτός
όλο χαρά, έτρεξε πίσω στον πνευματικό του πατέρα Ερμόλαο, εξιστορώντας του τα
πάντα και ικετεύοντας τον να τον κάνει αμέσως χριστιανό με το άγιο Βάπτισμα.
Με πολύ χαρά και συγκίνηση εκείνος τον
αγκάλιασε και δόξασε τον Θεό της καρδιάς του. Μετά τον συμβούλεψε να τρέξει
στην μητέρα του για να της πει τα νέα.
Έτρεξε τότε εκείνος γεμάτος χαρά και
ευγνωμοσύνη για κείνη, αφού με δική της προτροπή είχε πλησιάσει τον υπέροχο αυτό
πατέρα, που θα γινόταν γι αυτόν ο καθοδηγητής του στην μια αληθινή πίστη, και
την παρακάλεσε να παρευρεθεί στη σπουδαία για κείνον στιγμή της ζωής του, στην
οποία θα λάμβανε το άγιο βάπτισμα αλλά και την πρώτη του Θεία Κοινωνία.
Η μητέρα του, σαν άκουσε όλα όσα της διηγήθηκε,
έπεσε στη γη και γεμάτο δάκρυα προσκύνησε τον Θεό της καρδιάς της. Έπλεε τώρα
σε πελάγη ευτυχίας και δεν σταματούσε να δοξάζει τον Θεό, ικετεύοντας και για
τον σύζυγο της να αξιωθεί της ίδιας ευλογίας.
Μετά την βάπτιση του, επισκεπτόταν καθημερινά
τον πνευματικό πατέρα του, απολαμβάνοντας τα θεϊκά του λόγια, τα οποία τον
στέριωναν σταδιακά στην πίστη του και τον βοηθούσαν να γνωρίσει καλύτερα τον
Νυμφίο της ψυχής του.
Παρακαλούσε κάθε μέρα, μέσα από την καρδιά του,
να τον αξιώσει ο Θεός, ο γλυκός του Ιησούς, να γίνει ένας μικρός ιαματικός
γιατρός, κυρίως για τις πλανεμένες και πληγωμένες από τον σατανά ψυχούλες των
παιδιών Του και πίστευε πως θα άκουγε την ικεσία του αυτή.
Και στ’ αλήθεια το έκανε αυτό ο Θεός, δίνοντας
πολύ χαρά τόσο σε κείνον, όσο και στην λατρεμένη του μητέρα αλλά και στον
πνευματικό του πατέρα, αφού τόσες ψυχές έβρισκαν ανακούφιση στον πόνο τους
κοντά του.
Σύντομα ο γλυκύς Ιησούς θέλησε να πάρει κοντά
Του την ψυχή της μητερούλας του. Δίνοντας του την ευχή της, πέταξε σαν αγνό
περιστεράκι στους ουρανούς, με την υπόσχεση πως και από κει ψηλά δεν θα σταματήσει
ποτέ να ικετεύει τον Θεό, για να Τον γνωρίσει και ο πατέρας του.
Είχε μείνει λοιπόν τώρα μόνος με τον πατέρα του,
ο οποίος δεν άργησε να μάθει πως ο Ιησούς είχε κερδίσει εκτός τη γυναίκα του
και την ψυχή του γιού του.
Ο
πατέρας του πιστεύει στο Χριστό
Η ζωή του πατέρα του, μετά το χαμό της
λατρεμένης του συντρόφου, είχε αλλάξει πολύ. Οι ψεύτικοι θεοί του δεν του
έδιναν την παρηγοριά της αιώνιας και αληθινής μετέπειτα ζωής, οπότε θεωρούσε
πως η λατρεμένη του γυναίκα είχε πια χαθεί τελείως για κείνον.
Τότε βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία ο άγιος μας
να του μιλήσει για την μετά θάνατο ζωή, το ουράνιο βασίλειο του Θεού και την
έννοια της θυσίας του Κυρίου μας Ιησού. Στην αρχή δεν βοήθησαν και τόσο τα
λόγια του αυτά για την αλλαγή του πατέρα του, αλλά ένιωθε πως δούλευαν λίγο
λίγο στην ψυχή του και με την χάρη του Θεού θα ερχόταν η αλλαγή σύντομα.
Έτσι και έγινε. Μια σειρά από θαύματα που
επιτελέστηκαν από κείνον μπροστά του, ειδικά το θαύμα ενός τυφλού που τον είδε
να γίνεται με την επίκληση του ονόματος του Χριστού καλά και να βλέπει, τον
έκαναν να πιστέψει και να αναζητά όλο και πιο πολύ την αλήθεια.
Μια μέρα, όταν του είπε πως η μητέρα του από
τον ουρανό θλίβεται σαν βλέπει την αργοπορία της ψυχής του για την μεγάλη
ευλογημένη αλλαγή στην ζωή του, λύγισε τόσο πολύ, που κλαίγοντας ζήτησε να τον
οδηγήσει στον πνευματικό του πατέρα για ν’ ασπαστεί κι εκείνος τον
χριστιανισμό.
Οι ικεσίες της αγαπημένης του μητέρας, ακόμη
και από την άλλη ζωή επιτέλους εισακούστηκαν. Τώρα πια γαληνεμένη, περίμενε στο
βασίλειο του Θεού τον λατρεμένο της σύζυγο!
Άγιοι
μάρτυρες
Δυστυχώς όμως ο αυτοκράτορας είχε αντιληφθεί
την αλλαγή στην ζωή του αγίου μας και δεν ήθελε να πιστέψει πως ο Παντολέων που
χρόνια περίμενε να τον ακολουθήσει στην ζωή του στα ανάκτορα, τώρα αρνιόταν
τους θεούς του και ακολουθούσε την πλανεμένη πίστη του Ιησού, που με τόση
κτηνωδία ο ίδιος καταδίωκε τους οπαδούς Του.
Στην αρχή ο αυτοκράτορας προσπάθησε για χάρη
του πιστού σε κείνον μέχρι τότε πατέρα του, να κάνει τα στραβά μάτια, μα όσο ο
άγιος μας έφερνε πολλούς άθεους στην χριστιανική πίστη, με τα θαύματα που έκανε
στο όνομα του Ιησού, δεν μπόρεσε να κρατηθεί. Γεμάτος μίσος διέταξε να κάψουν
τους ναούς που οι χριστιανοί συγκεντρώνονταν, την στιγμή που αυτοί θα ήταν
μέσα. Και πράγματι το έκαναν, χαρίζοντας όμως στον Θεό, άθελα τους, πολλούς
μάρτυρες.
Πολλές αθώες χριστιανές ψυχούλες κάηκαν σαν
λαμπάδες μέσα στον οίκο του Θεού, μα εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε κανείς να
καταλάβει αν καιγόντουσαν από τις φλόγες της φωτιάς ή από τον θεϊκό έρωτα που
έκαιγε στα στήθη τους για τον αγαπημένο τους Ιησού!
Λίγοι γλίτωσαν από την φωτιά και αυτό επειδή
δεν είχε έρθει ακόμη η κατάλληλη στιγμή για να πετάξουν οι ψυχές τους στον
ουρανό, μέσα στους οποίους ήταν και ο λατρεμένος του πνευματικός πατέρας
Ερμόλαος. Είκοσι χιλιάδες μάρτυρες είχαν ήδη προστεθεί στο βασίλειο του Θεού.
Μόλις έμαθε ο άγιος μας τα γεγονότα έτρεξα γρήγορα
με πολύ πόνο και σεβασμό κοντά στους μάρτυρες που επέζησαν, για να δροσίσει το
σώμα τους με τις ικεσίες του και τις ιατρικές του γνώσεις, νιώθοντας σε κάθε
έναν από αυτούς πως άγγιζε τον ίδιο τον Κύριο του, αφού ο θεϊκός έρωτας τους
για Κείνον τους έκανε ένα με τον Αγαπημένο του.
Ο πνευματικός του πατέρας Ερμόλαος, στο μυστικό
καταφύγιο του προσευχόταν για όλους, για να δυναμώνει ο Θεός την πίστη των
παιδιών Του, για να μην Τον αρνηθεί κανείς.
Μια μέρα που πήγε πήγαινα κρυφά να τον επισκεφτεί του είπε:
«Να έχεις
θάρρος παιδί μου. Σε λίγο και εμείς θα κληθούμε να μαρτυρήσουμε για την αγάπη του
Κυρίου μας. Μέχρι τότε θα ζούμε όπως Εκείνος ευλογεί στην ζωή μας, δίνοντας
θάρρος με το παράδειγμα της ζωή μας, στα παιδιά Του.
Το
σκοτάδι σε λίγο θα χαθεί και άπλετο φως θα σκορπιστεί παντού.
Το Φως
του Χριστού! Του γλυκύ μας Ιησού! Σε λίγα χρόνια ο Θεός θα ευλογήσει ώστε η
πίστη μας να λατρεύεται δημόσια δίχως διωγμούς. Μέχρι τότε όμως εμείς θα
χαρίζουμε πολλούς μάρτυρες σε Κείνον»!
Ο καιρός περνούσε και ο ιαματικός μας άγγελος
συνέχιζε να κάνει πολλά θαύματα με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και να
φέρνει κοντά στο Χριστό πολλές βασανισμένες ψυχούλες.
Δεν υπήρχε αρρώστια που να μη μπορεί η χάρις
του Θεού να θεραπεύσει μέσα από τα χέρια του πιστού παιδιού Του!
Την ιατρική τέχνη την ασκούσε με τη συναίσθηση
ότι υπηρετούσε τον ίδιο το Θεό γι αυτό και την πρόσφερε σε όλους σχεδόν δωρεάν,
ιδίως σε όλους εκείνους που δεν είχαν καθόλου την οικονομική δυνατότητα να
ανταπεξέλθουν.
Βέβαια
η πρακτική αυτή τον έφερε σε μεγάλη αντιπαράθεση με τους υπόλοιπους γιατρούς,
που με αυτό τον τρόπο έβλεπαν να χάνουν τα έσοδα τους και έτσι στάθηκε αυτό
αφορμή να τον καταγγείλουν αργότερα στον αυτοκράτορα σαν Χριστιανό.
Πόση ευγνωμοσύνη έβγαινε από την παιδική
καρδιά του καθημερινά στον Θεό του, που επέτρεπε ενώ αισθανόταν ο ίδιος ανάξιος
να επιτελεί προς δόξα του Θεού τόσα θαύματα και να ανακουφίζει πολλές ψυχές!
Στον
αυτοκράτορα
Λίγο πριν κληθεί να ομολογήσει την πίστη του
μπροστά στον αυτοκράτορα, ο Ουράνιος Πατέρας μας αποφάσισε να πάρει ειρηνικά
την ψυχή του πατέρα του στον ουρανό και να την αναπαύσει δίπλα στης αγαπημένης
του συζύγου. Τώρα ήσυχος μπορούσε να σταθεί μπροστά στον αυτοκράτορα, περιμένοντας
την γεμάτο κτηνωδία απόφαση του για τα βασανιστήρια που θα περνούσε η ψυχή του
για την πίστη του στον ένα αληθινό Θεό.
Σαν βρέθηκε μπροστά στον αυτοκράτορα εκείνος
του είπε:
- Παντολέων,
τόσο καιρό σε παρακολουθώ και έχεις ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια.
- Μα η αγάπη
δεν έχει όρια, του απάντησε. Είναι άπειρη,
γιατί βγαίνει από την καρδιά της άπειρης Ευσπλαχνίας, που είναι ο ίδιος ο γλυκύς
Ιησούς στον οποίο εγώ πιστεύω.
Ο αυτοκράτορας ζητά να δει ένα θαύμα και να
πειστεί για την ανωτερότητα του Χριστού που ο άγιος μας πιστεύει.
Ένας παράλυτος που βρέθηκε από πρόνοια του
Θεού εκεί θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία.
Οι γιατροί του αυτοκράτορα και οι ιερείς των
ειδώλων αδυνατούν να τον θεραπεύσουν. Ο άγιος Παντελεήμων τότε γονατίζει και
προσεύχεται στο Χριστό. Το θαύμα γίνεται αμέσως. Ο παράλυτος γίνεται καλά και
ομολογεί αληθινό Θεό τον Θεό του αγίου Παντελεήμονα. Ο κόσμος όλος θαυμάζει και
αναρίθμητο πλήθος ειδωλολατρών γίνονται Χριστιανοί.
Έξαλλος τότε ο αυτοκράτορας στρέφεται εναντίον
του αγίου μας αλλά και εναντίον αυτού που τον κατήχησε στη χριστιανική πίστη. Ζήτησε
να μάθει ποιος ήταν αυτός που τον πλάνεψε. Ο άγιος μας ένιωσε πως είχε έρθει πλέον
η ώρα ο πνευματικός πατέρας της καρδιάς του να λάβει το στεφάνι της ομολογίας
και να αναπαυθεί αιώνια στην αγκαλιά του Θεού, γι αυτό και είπε στον
αυτοκράτορα την αλήθεια.
Σύντομα οδήγησαν τον πνευματικό του πατέρα
Ερμόλαο με άλλους δύο ιερείς μπροστά στον αυτοκράτορα και εκείνος διέταξε να
τους αποκεφαλίσουν, χαρίζοντας άλλους τρείς αγίους στην Εκκλησία του Χριστού
μας.
Είχε έρθει τώρα και η δική του η σειρά.
Πολλά ήταν τα βασανιστήρια που υπέστη η ψυχή του.
Στην αρχή ένιωσε πολύ πόνο και τρόμο, μα δεν σταματούσε λεπτό να προσεύχεται
στο Θεό για να τον δυναμώσει με την ευχή του πνευματικού του πατέρα και να μην
Τον αρνηθεί.
Και ώ του θαύματος, μετά από πολλά βασανιστήρια,
παρουσιάστηκε μπροστά του ο αγαπημένος του Ιησούς, με την μορφή του πνευματικού
του πατέρα, για να του δείξει πως ήταν και κείνος δίπλα μου με πολύ αγωνία από
τον ουρανό και του είπε να μην φοβάται τίποτα, αφού όλα τα υποφέρει για χάρη
του Αγαπημένου του Ιησού. Του είπε πως
σύντομα θα τον έπαιρνε κοντά Του για να τον αφήσει με πολύ γλυκύτητα στην θεϊκή
καρδιά του Ουράνιου Πατέρα Του.
Του υποσχέθηκε πως στο εξής θα είναι κοντά του
και δεν θα τον αφήσει να υποφέρω άλλο πια. Τότε ξεκίνησε μια σειρά από νέα
μαρτύρια, που όμως σε όλα αυτά, η θαυματουργική επέμβαση του Θεού ήταν τόσο
μεγάλη και άμεση που τίποτα δεν μπορούσε να αγγίξει το σώμα του.
Άλλοτε έκαιγαν το σώμα του με πυρσούς, άλλοτε
τον μαστίγωναν και άλλοτε του έριχναν καυτό λάδι. Τον έβαλαν στον περίφημο
τροχό των βασανιστηρίων για να γδάρουν το άγιο κορμί του και τον έριξαν μέσα σε
άγρια θηρία για να τον κατασπαράξουν. Από όλα αυτά όμως έβγαινε πάντα άθικτος
και υγιής.
Ο αυτοκράτορας βλέποντας τα θαύματα που γινόντουσαν
κατά τη διάρκεια των μαρτυρίων του, τα οποία έφερναν και άλλες ψυχές στην
αληθινή πίστη του Χριστού, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν για να δώσει ένα τέλος
στην μεγάλη πλάνη όπως αποκαλούσε τη χριστιανική πίστη.
Τότε τον έδεσαν σε ένα δέντρο και σήκωσαν το
ξίφος για να τον αποκεφαλίσουν, μα το ξίφος λύγησε σαν κερί και τότε οι
στρατιώτες ζήτησαν συγγνώμη γι’ αυτό που πήγαιναν να κάνουν, παρακαλώντας τον
να ικετεύσει στο Θεό του για να τους συγχωρήσει.
Στην άρνηση τους να εκτελέσουν την διαταγή, προσευχήθηκε
γι’ αυτούς να τους σπλαχνιστεί ο Θεός και να τους συγχωρέσει. Τότε ακούστηκε η
φωνή του γλυκύ μας Ιησού, που του είπε:
«Άκουσα
την ικεσία σου και θα γίνει όπως μου ζητάς. Από τώρα δεν θα ονομάζεσαι Παντολέων αλλά Παντελεήμων, διότι όσοι θα επικαλούνται
τ' όνομα σου δια των πρεσβειών σου, θα βρίσκουν ευσπλαχνία και έλεος.
Έλα τώρα
στην αγκαλιά Μου να ξεκουραστείς και εκεί να αναπαυθείς και να συναντήσεις και
τους γονείς σου».
Παρακάλεσε τότε τους αποσβολωμένους στρατιώτες
να μην καθυστερήσουν την άνοδο του προς τους ουρανούς και τον Θεό της καρδιάς του
και έτσι εκείνοι με δάκρυα στα μάτια τον αποκεφάλισαν, χαρίζοντας του την
αιώνια ζωή!
Από τον ουρανό ψηλά πόσο θα ήθελε όλοι μας να
αγαπήσουμε τον λατρεμένο μας Ιησού όπως κι εκείνος με πολύ θεϊκό έρωτα!
Αυτό θα ήταν το ωραιότερο δώρο που θα μπορούσε
να του χαρίσει ο καθένας που τον αγαπά πολύ και τον έχει προστάτη της ψυχής
του!
