Ποιος μπορεί να αρνηθεί
πως είναι μια αμαρτωλή ψυχή
που ονειρεύεται μια μέρα
να γενεί ένα διαμάντι στη ζωή
και το φως της αρετής σε
όλους γύρω του ν’ αντανακλά
Σαν όνειρο θερινής νυκτός φαντάζει
σε πολλούς αυτό
γιατί τελείως αγνοούν τι
μπορεί να κάνει ο Θεός γι αυτούς
και δεν μπορούν να
διανοηθούν πως μπορεί να γίνει εφικτό
αν με απόλυτη εμπιστοσύνη
αφήσουν τις ψυχές τους στο Χριστό.
Είναι Εκείνος που κρατάει
σαν Πατέρας με στοργή
κάθε αμαρτωλό που θέλει στην καρδιά Του μέσα να
μπει
σβήνει ευθύς όλα τα λάθη
και λευκαίνει την ψυχή
που σαν διαμάντι τώρα
αστράφτει όμορφη και καθαρή.
Η χαρά του Βασιλιά μας
είναι να είμαστε ευγενείς
γνήσια βασιλόπουλα του άγγελοι
μικροί στη γη
που θα ζούμε με αγάπη και
συμπόνια στην καρδιά
μακριά από κάθε πράξη που
συνθλίβει την ανθρωπιά.
Η χαρά όμως του διαβόλου
είναι να είμαστε όλοι εμείς
γεμάτοι ζήλιες, φθόνους
και κακίες και τελείως πονηροί
γιατί έτσι μπορεί να έρθει
σαν του σκότους βασιλιάς
να κυριαρχεί μες τη ψυχή
μας και την άσπλαχνη καρδιά.
Σαν κάρβουνο χρησιμοποιεί
ο σατανάς κάθε αμαρτωλή ψυχή
για να λερώνει με τη ζωή
της ότι καθαρό μπροστά της βρει
αντίγραφο πιστό δικό του
που στα δίχτυα του θα δυστυχεί
παρασέρνοντας και όποιον
άλλο εις το διάβα της βρεθεί.
Τότε η ψυχή απελπισμένη
ανάσα ζωής επιθυμεί
και από τον βασιλιά Χριστό
μας έλεος εκλιπαρεί
την καρβουνιασμένη ψυχή
της από τα λάθη τα πολλά
με την άκρα Του ευσπλαχνία
να την λυπηθεί ξανά.
Ένας λόγος ένα δάκρυ μιας
απελπισμένης ψυχής
φτάνει το έλεος να
διεγείρει του Πατέρα της στοργής
που με άφατη καλοσύνη και
συμπόνια μοναδική
τρέχει από τον γκρεμνό να
σώσει το χαμένο του παιδί.
Σαν γλυκιά ουράνια Μανούλα
τότε με ευσπλαχνία θεϊκή
στη τρυφερή αγκαλιά του
κρύβει το πληγωμένο του παιδί
που με δάκρυα ευγνωμοσύνης
τώρα και συγνώμη από ψυχής
το μεγαλείο της άπειρης
στοργής του ήδη αυτό κατανοεί.
Ω Θεέ της ευσπλαχνίας και
της άπειρης στοργής
δείξε το θείο έλεος Σου
ικετεύω σε κάθε αμαρτωλή ψυχή
με τα πληγωμένα θεϊκά Σου
χέρια κράτα μας όλους σφιχτά
και στην εύσπλαχνη γλυκιά
καρδιά σου έχε όλους μας παντοτινά.
