1. Η κατήχηση της μικρής Αγγελικής (Σειρά: Η κατήχηση της Αγγελικής)

Η μικρή Αγγελική

Η Αγγελική είναι ένα μικρό και έξυπνο κοριτσάκι, που ζει με τους αγαπημένους της γονείς σ' ένα μικρό αλλά πολύ όμορφο χωριουδάκι στην άκρη ενός δάσους.

Της αρέσει πολύ να τρέχει μέσα στο δάσος με τις φίλες της και να παίζει μαζί τους πολλά παιχνίδια. Πιο πολύ όμως της αρέσει να μαζεύει ωραία λουλουδάκια και να τα χαρίζει στην γλυκιά της μανούλα που την αγαπά πάρα πολύ. 

     Όταν έρχεται ο μπαμπάς της από τη δουλειά, τρέχει γρήγορα να μπει στην αγκαλιά του και να του δώσει δυο γλυκά φιλιά και στα δυο του μάγουλα. Τον μπαμπά της τον λατρεύει τόσο πολύ που τον φωνάζει "βασιλιά μου". Μα και εκείνος την αγαπάει τόσο πολύ, που την γεμίζει με τα φιλιά του και την φωνάζει "μικρή μου βασίλισσα".

Η Αγγελική έχει άλλα δυο αδελφάκια. Μια μεγαλύτερη αδελφή, την Χριστίνα και ένα πιο μικρό αδελφό, τον Ιωσήφ. 

Η Χριστίνα είναι μια πολύ γλυκιά, όμορφη και ευγενική κοπέλα που ξέρει να δίνει χαρά σε όποιον την κάνει παρέα. Τώρα λείπει από το σπίτι γιατί πέρασε στο πανεπιστήμιο και θα μένει μέσα στην πόλη. Αγαπά πάρα πολύ τα μικρά παιδιά και θέλει να γίνει δασκάλα.

Ο Ιωσήφ είναι ένα χαριτωμένο αγοράκι και σε λίγο θα πάει και αυτός στο νηπιαγωγείο. Η Αγγελική αγαπάει πολύ τον μικρό αδελφό της και τον προσέχει να μην κάνει ζημιές. Σαν μικρή μανούλα τον προσέχει να μη κτυπήσει και κλαίει. Ο Ιωσήφ λατρεύει την αδελφούλα του και του αρέσει να παίζει μαζί της. Πιο πολύ όμως του αρέσει να την ακούει να του λέει διάφορα μικρά παραμυθάκια. Πολλές φορές δεν προλαβαίνει να ακούσει όλο το παραμυθάκι και κοιμάται. Τότε εκείνη τον σκεπάζει με μια μικρή κουβερτούλα, για να μην κρυώσει και αφού του δώσει ένα γλυκό φιλάκι στο μαγουλάκι του, βγαίνει έξω στην αυλή να συνεχίσει το παιχνίδι της.

Είναι πολύ χαρούμενη, γιατί φέτος είναι η πρώτη χρονιά που πηγαίνει στο σχολείο και μαθαίνει τόσα πολλά πράγματα. Κάθε φορά που έρχεται από το σχολείο διηγείται πρώτα στη μαμά της και το βράδυ στον μπαμπά της όλα όσα έμαθε σ’ αυτό.

Αν και είναι μικρό παιδί η Αγγελική είναι αρκετά έξυπνη και θέλει να μαθαίνει όλο και περισσότερα πράγματα. Η μαμά της χαίρεται πολύ κάθε φορά που ο μικρός της άγγελος, έτσι συνηθίζει να την λέει, έρχεται κοντά της για να την ρωτήσει όλο και κάτι.

Τώρα τελευταία έχει πολλές απορίες. Θέλει να μαθαίνει για όλα όσα βλέπει γύρω της και προκαλούν τον θαυμασμό της. Σήμερα ήρθε κοντά της πολύ σοβαρή και την ρωτούσε να της πει ποιος έφτιαξε τον ωραίο ήλιο που είναι ψηλά στον ουρανό και φωτίζει όλο τον κόσμο.

Η μανούλα της πιστεύει πως έφθασε η κατάλληλη στιγμή να μιλήσει στο μικρό της κοριτσάκι για τον Θεό και τον υπέροχο κόσμο που δημιούργησε. Θέλει να την κάνει να γνωρίσει τον ουράνιο μας Πατέρα και Θεό και να τον αγαπήσει με όλη της την καρδιά, όπως τον αγαπά η ίδια και ο αγαπημένος της σύζυγος.

Αποφάσισε λοιπόν, να αρχίσει να της εξιστορεί από την αρχή πως δημιουργήθηκε ο κόσμος όλος με τον ωραίο ουρανό, τον ήλιο, τα αστέρια που φέγγουν την νύχτα, την γη με τα δάση, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα λουλούδια και ότι άλλο υπάρχει πάνω σ' αυτήν.

Η Αγγελική όταν το έμαθε πέταξε από τη χαρά της που η γλυκιά της μανούλα θα της εξηγούσε τόσα πολλά και ανυπομονούσε πότε θ' αρχίσουν. Η μαμά της, βλέποντας την αγωνία του μικρού της αγγέλου, αποφάσισε απ' αυτό κιόλας το βράδυ ν' αρχίσει την διήγηση της.

Το βράδυ λοιπόν έφαγαν όλοι το ζεστό φαγητό τους και μετά έβαλαν τον μικρό Ιωσήφ να κοιμηθεί γιατί νύσταζε. Μετά η μαμά Σοφία πήρε το μικρό της κοριτσάκι στην αγκαλιά της και αφού της έδωσε πρώτα μερικά γλυκά φιλάκια, άρχισε να της διηγείται την υπέροχη δημιουργία του Θεού.

-Πριν από πάρα πολλά χρόνια, Αγγελική μου, ο κόσμος αυτός που βλέπουμε σήμερα δεν υπήρχε. Ούτε ο καταγάλανος ουρανός με τα φωτεινά αστέρια, ούτε και η γη με τα πολύχρωμα λουλουδάκια. Δεν υπήρχαν ούτε δένδρα, ούτε ζωάκια αλλά ούτε και η απέραντη θάλασσα με τα ψάρια.

-Εμείς, μαμά, υπήρχαμε τότε;

-Όχι, παιδί μου. Ακόμα δεν είχε δημιουργήσει ο καλός Θεός τον άνθρωπο.

-Αφού, μαμά, δεν υπήρχε ούτε η γη, ούτε ο ουρανός, τότε τι υπήρχε;

-Απόλυτο σκοτάδι, μωρό μου, επικρατούσε παντού. Μόνο ο καλός Θεός μας υπήρχε και τίποτε άλλο.

-Πω, πω, τι άσχημα θα ήταν τότε! φώναξε η μικρή Αγγελική.

-Ναι, κοριτσάκι μου, όσο άσχημα όμως και αν ήταν τότε, τόσο ωραία ήταν μετά, όταν άρχισε ο Θεούλης να δημιουργεί τον όμορφο κόσμο μας.

-Και πως τον δημιούργησε, μαμά; Με τι τον έφτιαξε; ρώτησε γεμάτη απορία η Αγγελική.

-Όλα όσα βλέπεις, μωρό μου, τα έκανε ο καλός Θεός μας με μια και μόνο εντολή Του. Είπε να γίνουν και έγιναν.

-Και πως μπόρεσε να το κάνει αυτό;

-Το έκανε επειδή είναι παντοδύναμος.

-Τι σημαίνει παντοδύναμος, μαμά.

-Σημαίνει πως είναι τόσο σοφός και δυνατός που μπορεί να κάνει ότι θέλει. Σαν παντοδύναμος λοιπόν που είναι, δημιούργησε με πολύ σοφία τον όμορφο αυτό κόσμο

που βλέπουμε γύρω μας αλλά και έναν άλλο κόσμο τον οποίο δεν βλέπουμε με τα ματάκια του σώματος μας. Είναι ο πνευματικός κόσμος και ανήκουν σ' αυτόν όλοι οι άγγελοι του ουρανού.

-Είναι τα αγγελάκια που ήρθαν στη γέννηση του Χριστού;

-Ναι, όλα αυτά τα αγγελάκια που ήρθαν πάνω από την φάτνη να αναγγείλουν στους ανθρώπους την χαρούμενη είδηση ότι γεννήθηκε ο μικρός Χριστούλης και πολλά άλλα έβλεπαν με ενθουσιασμό τον Θεό Πατέρα μας να δημιουργεί από το μηδέν όλο τον κόσμο.

-Τα αγγελάκια είναι μόνο στον ουρανό;

-Όχι, είναι και εκεί, αλλά είναι και κοντά στους ανθρώπους, για να βοηθούν τις ψυχούλες μας να αγαπήσουν πιο πολύ τον πανάγαθο Θεό μας. Είναι οι καλύτεροι μας φίλοι και μας αγαπούν πάρα πολύ. Ο καλός Θεός μας, όσα παιδάκια τον αγαπούν πολύ, τους χαρίζει ένα αγγελάκι για να είναι πάντα μαζί τους. Το αγγελάκι αυτό προστατεύει μυστικά κάθε καλό παιδάκι και το βοηθά να κάνει πάντα καλές πράξεις, που αρέσουν πολύ στο Θεό μας.

-Εγώ, μανούλα, έχω δικό μου αγγελάκι;

-Βεβαίως, μικρό μου κοριτσάκι, την ημέρα που βαπτίστηκες και έγινες Χριστιανή, σου χάρισε ο καλός Θεούλης ένα δικό σου μικρό αγγελάκι. 

-Μανούλα, μίλησε μου σε παρακαλώ, για το μικρό μου αγγελάκι!

-Για το δικό σου αγγελάκι, αλλά και για όλα τα άλλα αγγελάκια του ουρανού, θα σου μιλήσω κάποια άλλη στιγμή, για να τα γνωρίσεις καλύτερα και να τα αγαπήσεις πολύ. Τώρα θα σου πω γλυκό μου κοριτσάκι πως έγινε όλη αυτή η υπέροχη δημιουργία του καλού Θεού μας, για να ευχαριστήσουμε και εμείς μαζί με τα αγγελάκια τον γλυκύ μας Πατέρα και Θεό που μας χάρισε τον υπέροχο αυτό κόσμο.

Η υπέροχη δημιουργία του Θεού Πατέρα

Η μικρή Αγγελική ήταν τόσο ενθουσιασμένη που η γλυκιά της μανούλα θα της εξηγούσε τόσα πολλά για τον όμορφο αυτό κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε, που προκαταβολικά της έδωσε δυο γλυκά φιλάκια και στα δυο μάγουλα. Η μανούλα της έσφιξε το κοριτσάκι της ακόμα πιο σφιχτά μέσα στη μητρική της αγκαλιά και, αφού χάιδεψε για λίγο τα σγουρά της μαλάκια, συνέχισε την διήγηση της.

-Πριν, λοιπόν Αγγελική μου, αρχίσει να δημιουργεί ο καλός Θεός μας τον όμορφο αυτόν κόσμο, έφτιαξε πρώτα τον ουρανό και τη γη. Η γη δεν είχε τότε καμιά μορφή. Η στεριά και η θάλασσα ήταν όλα μαζί ανακατεμένα και επικρατούσε παντού μια απέραντη σκοτεινή ερημιά. Δεν υπήρχε πουθενά ίχνος ζωής.

-Πω, πω! Δεν υπήρχε μαμά καθόλου φως;

-Όχι, κοριτσάκι μου, μόνο ένα απέραντο σκοτάδι σκέπαζε τα πάντα. Τότε, όμως, ακούστηκε η γλυκιά φωνή του Θεού που είπε:

Να γίνει φως!

Αμέσως, ένα λαμπερό φως άρχισε να απλώνεται παντού και να φωτίζει τα πάντα. Τότε ο Θεός ξεχώρισε το φως από το σκοτάδι και ονόμασε το φως ημέρα και το σκοτάδι νύχτα.

Έτσι τελείωσε η πρώτη ημέρα της δημιουργίας.

- Όλα τα άλλα πότε τα έκανε μαμά ο Θεούλης;

-Τις υπόλοιπες μέρες της δημιουργίας.

- Ήθελε πολλές μέρες για να τα τελειώσει όλα;

-Η Αγία Γραφή μας λέει πως ο Θεός έκανε όλον αυτόν τον όμορφο κόσμο μας μέσα σε έξι μέρες.

-Τι είναι μανούλα η Αγία Γραφή;

-Είναι, μωρό μου, το βιβλίο του Θεού. Μέσα σ' αυτό είναι γραμμένη η ιστορία του κόσμου αλλά και το θέλημα του Θεού για τους ανθρώπους. Μέσα σ' αυτό μπορεί ο κάθε άνθρωπος να μάθει τι πρέπει να κάνει στη ζωή του για να είναι ευτυχισμένος. Μέσα σ' αυτό είναι γραμμένη και η δημιουργία του κόσμου, που τώρα εγώ σου διηγούμαι.

-Όταν μαμά μάθω γράμματα θα μπορώ να το διαβάζω μόνη μου για να μαθαίνω τι θέλει ο καλός Θεούλης από μένα;  

-Βεβαίως, κοριτσάκι μου. Αυτό που δίνει πολύ χαρά στο Θεό μας είναι όταν τα παιδιά του στη γη διαβάζουν το άγιο αυτό Βιβλίο και μαθαίνουν πως πρέπει να ζουν. Θέλει όλα να γνωρίσουν πόσο Εκείνος μας αγαπάει και πόσο θέλει να μας κλείνει όλους με πολύ στοργή στην αγκαλιά Του, όπως κλείνω εγώ εσένα μέσα στη δική μου.

-Μ' αρέσει πολύ μαμά να είμαι στην αγκαλιά σου. Είναι τόσο ζεστή και νιώθω τόσο ευτυχισμένη!

-Και εγώ, μωρό μου, είμαι ευτυχισμένη όταν σε κρατώ στην αγκαλιά μου, γιατί είσαι ο θησαυρός μου! Το ίδιο όμως είναι και ο καλός Θεούλης όταν μας κλείνει στην αγκαλιά του. Νιώθει τόσο πολύ ευτυχισμένος, που δεν θέλει με τίποτα να μας αφήσει. Νιώθει σαν ευτυχισμένος Βασιλιάς με τα βασιλόπουλα του.

-Μαμά, αφού είναι τόσο ευτυχισμένος όταν είμαστε στην αγκαλιά του, εγώ δεν θέλω να βγω ποτέ απ' αυτήν, για να είναι πάντα ευτυχισμένος!

-Όταν θα είσαι καλό παιδί και θα αγαπάς όλο τον κόσμο τότε θα είσαι πάντα μέσα στην αγκαλιά του Θεού σαν μικρή του βασιλοπούλα.

-Θέλω μαμά να είμαι καλή βασιλοπούλα για να χαίρεται μαζί μου ο καλός Θεούλης. Μαμά, μπορώ να τον λέω Βασιλιά μου, αφού εγώ θα είμαι η βασιλοπούλα του;

-Βεβαίως, μωρό μου. Αυτός θα είναι ο Βασιλιάς σου και συ η μικρή του βασιλοπούλα. Ήδη σε κλείνει με πολύ στοργή και αγάπη μέσα στη θεϊκή καρδιά του και σου λέει πολλά γλυκά λόγια.

-Μαμά δεν τ' ακούω, γιατί;

-Γιατί τα λέει μυστικά μέσα στη ψυχή σου και τα ακούν τώρα μόνο τα αγγελάκια του ουρανού. Όταν μια μέρα θα βρεθούμε στον ουρανό κοντά του, θα μάθεις και θα ακούσεις από το γλυκό του στόμα πόσο σε αγαπούσε και σε λάτρευε μικρό μου κοριτσάκι αλλά και πόσο ευτυχισμένο τον έκανες όσο ζούσες εδώ στη γη. Τώρα, ακούμπησε στην αγκαλιά μου, κλείσε για λίγο τα ματάκια σου και πες του γλυκά πως τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά.

Η μικρή μας Αγγελική έγειρε στο στήθος της μαμάς της και εκεί με κλειστά τα ματάκια της άρχισε να λέει με πολύ αγάπη και παιδική λατρεία στο Θεό:

-Γλυκέ μου Θεέ, είσαι ο δικός μου Βασιλιάς και θέλω να είσαι πολύ ευτυχισμένος γιατί σε αγαπώ πολύ. Θέλω να με κάνεις καλή βασιλοπούλα και εγώ θα κάνω ότι θέλεις για να είσαι χαρούμενος με μένα. Θέλω να με βοηθήσεις να μάθω γρήγορα να διαβάζω το άγιο σου Βιβλίο, γιατί πρέπει να μάθω τι θέλεις να κάνει η μικρή σου βασιλοπούλα.

Αυτά και άλλα πολλά έλεγε η μικρή Αγγελική και η μανούλα της που τα άκουγε χαιρόταν πολύ με τον μικρό της άγγελο.

-Θέλεις να συνεχίσουμε Αγγελική μου την διήγηση ή κουράστηκες;

-Δεν είμαι κουρασμένη μαμά αλλά ευτυχισμένη. Συνέχισε σε παρακαλώ. Ανυπομονώ να μάθω πως έφτιαξε όλα τα υπόλοιπα ο καλός Θεούλης μας.

-Αφού έφτιαξε ο Θεός το φως και το ξεχώρισε από το σκοτάδι, μετά είπε:

Να γίνει ο ουρανός και η γη!

Τότε, άρχισε να γίνεται ο απέραντος ουράνιος θόλος και να ξεχωρίζει η γη. Ήταν ένα μοναδικό θέαμα που έκανε όλα τα αγγελάκια να ψάλλουν ύμνους δοξολογίας στον επουράνιο Θεό. Όλα αυτά έγιναν την δεύτερη ημέρα της δημιουργίας. Την τρίτη ημέρα ο Θεός είπε:

Να ξεχωρίσουν στη γη τα νερά από την ξηρά!

Έτσι και έγινε. Μέσα από τα νερά πρόβαλε η ξηρά. Τότε ο Θεός την ξηρά ονόμασε γη και τα νερά ονόμασε θάλασσα.

-Πω, πω! Θα πρέπει να ήταν πολύ φανταστικό να βγαίνει μέσα από το νερό η γη, έτσι δεν είναι μαμά!

-Και ακόμα πιο φανταστικό ήταν όταν είπε στη συνέχεια ο Θεός:

Να βλαστήσει η γη από κάθε είδος φυτού και δένδρου!

Αμέσως άρχισε η γη να γίνεται καταπράσινη και να φυτρώνει κάθε είδους φυτού και δένδρου. Άνθισαν μπουμπούκια, βλάστησαν σπόροι και τα δένδρα έκαναν καρπούς. Ταυτόχρονα άρχισαν να σχηματίζονται οι πηγές, τα ποτάμια και οι λίμνες. Ήταν ένα εξαίσιο θαύμα να βλέπεις να γίνονται όλα αυτά.

-Φαντάζομαι μανούλα τι θα έκαναν από τον ενθουσιασμό τους τα αγγελάκια!

-Ναι, μωρό μου, αυτά δεν έπαυαν από την χαρά τους να δοξολογούν τον Βασιλιά μας.

-Και εγώ, αν ήμουν εκεί θα τραγουδούσα από χαρά μαζί τους.

- Σίγουρα θα έψαλλες μαζί τους ύμνους δοξολογικούς γιατί αυτά που θα έβλεπαν τα ματάκια σας στη συνέχεια της δημιουργίας θα σας προκαλούσαν ακόμα περισσότερο ενθουσιασμό.

-Γιατί μαμά, τι έγινε μετά;

-Να, την τέταρτη ημέρα είπε ο Θεός:

Να γίνουν στον ουρανό φωτεινά άστρα, που θα φωτίζουν την γη, για να ξεχωρίζει η ημέρα από την νύχτα και να διακρίνονται οι εποχές του χρόνου!

Δημιουργήθηκαν έτσι τα δύο μεγάλα φωτεινά άστρα, ο ήλιος και το φεγγάρι, καθώς και αμέτρητο πλήθος άλλων αστεριών που γέμισαν τον ουρανό.

Όσο η Σοφία διηγείτο στην κόρη της όλα αυτά τα εξαίσια θαύματα της δημιουργίας, τόσο η μικρούλα χαιρόταν με όλα αυτά που άκουγε. Σαν μεγάλη κοπέλα, ενθουσιαζόταν με όσα έβλεπε να κάνει ο μπαμπάς της και συχνά πυκνά ξεφώνιζε με ενθουσιασμό πω, πω! Η Σοφία ένιωθε την χαρά της κόρης της και δόξαζε τον Θεό για το μικρό μαργαριτάρι που της χάρισε.

Η ανυπομονησία της μικρής Αγγελικής είχε κορυφωθεί. Ήθελε να μάθει τι άλλο είχε κάνει ο γλυκός Θεός Βασιλιάς της. Η μανούλα της συνέχισε την διήγηση.

-Την πέμπτη ημέρα ο Θεός είπε:

Να γίνουν όλα τα πλάσματα της θάλασσας και του ουρανού!

Τότε γέμισε όλος ο ουρανός με αμέτρητο πλήθος από πανέμορφα πουλιά που φτερούγιζαν χαρούμενα στον καταγάλανο ουρανό και κελαηδούσαν μελωδικά. Η θάλασσα άρχισε να γεμίζει από όλα τα είδη των ψαριών που κολυμπούσαν στην απέραντη θάλασσα.

-Και τα ζωάκια μαμά όλα, όπως το σκυλάκι και τη γατούλα μας τα έκανε την ημέρα αυτή;

-Όλα τα ζωάκια της γης τα έκανε την επόμενη και τελευταία ημέρα, την έκτη ημέρα. Τότε ο Θεός είπε:

Να γίνουν όλα τα ζώα της ξηράς!

Τότε δημιουργήθηκαν όλα τα ζώα της ερήμου και της ζούγκλας καθώς και όλα τα ζώα που βόσκουν στους αγρούς. Έτσι τελείωσε ο Θεός όλη αυτή την υπέροχη δημιουργία του όμορφου κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε όλοι μας.

-Μαμά, θέλω να πω στον Θεούλη πως τον αγαπώ πολύ και τον ευχαριστώ ακόμα πιο πολύ για ότι έφτιαξε με τη μεγάλη του δύναμη και σοφία.

- Ναι, κοριτσάκι μου, είναι πολύ ωραίο να τον ευχαριστούμε πάντα για ότι μας χαρίζει. Είναι επίσης ωραίο να αγαπάμε και να σεβόμαστε ότι Εκείνος φτιάχνει με πολύ αγάπη για μας και να μην το καταστρέφουμε. Τώρα όμως πες μου κουράστηκες ή θέλεις να σου πω πως δημιούργησε ο καλός Θεός μας και όλους εμάς τους ανθρώπους;

-Δεν κουράστηκα καθόλου μανούλα και θέλω με πολύ χαρά να μάθω πως μας δημιούργησε. 

Η θαυμαστή δημιουργία του ανθρώπου

-Όταν ο Θεός, παιδί μου, έκανε τον υπέροχο αυτό κόσμο μέσα σε έξι μέρες, δηλαδή σε έξι μεγάλα χρονικά διαστήματα, οι άγγελοι στον ουρανό θαύμασαν την όμορφη αυτή δημιουργία και με πανηγυρισμούς δοξολόγησαν τον παντοδύναμο Θεό. Η χαρά τους όμως έγινε ακόμα πιο μεγάλη όταν τον άκουσαν να λέει:

Θα πλάσω τώρα το τελειότερο μου δημιούργημα, τον άνθρωπο και θα του δώσω όλη μου την δημιουργία να την εξουσιάζει!

Δημιούργησε λοιπόν τότε ο Θεός τον άνθρωπο, με έναν όμως τελείως ξεχωριστό τρόπο. Ενώ σε όλα τα άλλα δημιουργήματα είπε ο Θεός να γίνουν και έγιναν, με τον άνθρωπο έγινε διαφορετικά.

-Γιατί μαμά έκανε τον άνθρωπο με διαφορετικό τρόπο;

-Γιατί ήθελε να κάνει τον άνθρωπο να μοιάζει με τον Θεό του για να μπορεί ο Θεός να κατοικεί μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Είναι κάτι που δεν έχουν ούτε οι άγγελοι στον ουρανό.

-Και πως έγινε αυτό μαμά;

-Να, πήρε χώμα από τη γη για να κάνει το σώμα του και μετά φύσηξε μέσα του την θεϊκή Πνοή Του για να του χαρίσει την αθάνατη ψυχή του και να τον κάνει έτσι τέλεια εικόνα δική του! Αμέσως η θεία Χάρη του αγίου Πνεύματος πλημμύρισε την ψυχή του ανθρώπου και τον γέμισε με μια απέραντη αγάπη για όλη την δημιουργία αλλά κυρίως για τον βασιλιά Θεό του. Είναι η στιγμή, κοριτσάκι μου, που ολοκληρώνεται η δημιουργία του τελειότερου πλάσματος του Θεού, δηλαδή του ανθρώπου.

-Μαμά είχε όνομα ο πρώτος άνθρωπος;

-Βέβαια, τον ονόμασε Αδάμ.

-Ο Αδάμ είδε τον Θεό;

-Ναι, μωρό μου, ήταν το πρώτο πράγμα που είδε όταν δημιουργήθηκε.

-Πως ένιωσε μαμά όταν είδε τον καλό Θεούλη;

-Ένιωσε τόσο υπέροχα που δεν μπορεί άνθρωπος να το περιγράψει. Η καρδιά του πλημμύρισε από άπειρη αγάπη, ειρήνη και χαρά.

-Ο Θεούλης πως ένιωσε μαμά όταν είδε τον άνθρωπο;

-Ήταν τόσο ευτυχισμένος και χαρούμενος, όπως είμαι εγώ με σένα, μωρό μου.

-Εγώ όμως μανούλα μου είμαι το μωρό σου.

-Μα και για τον Θεό, κοριτσάκι μου, κάθε άνθρωπος είναι το μωρό του, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός Πατέρας της ψυχής μας. Μέσα μας έχουμε όλοι κάτι από τον αγαπημένο μας Θεό. Μπορεί να πήρε ο καλός Θεούλης χώμα για να κάνει το σώμα μας, αλλά για να μας δώσει την ψυχή φύσηξε μέσα μας την θεϊκή Πνοή του, το άγιο Πνεύμα. Έτσι έβγαλε κάτι από μέσα του και το έβαλε μέσα μας. Ήθελε να ξέρουμε όλοι ότι μέσα μας έχουμε κάτι δικό του και ότι είμαστε τα αγαπημένα του παιδιά. Όπως εγώ μωρό μου σε έβγαλα από τη μήτρα μου και σε γέννησα ώστε να είμαι εγώ η μαμά σου και συ το μωρό μου, έτσι και ο Θεός αυτό που έκανε με τον άνθρωπο μοιάζει σαν γέννα. Γι’ αυτό μπορεί το σώμα μας που έγινε από χώμα να επιστρέψει μια μέρα με τον θάνατο στη γη, δηλαδή στο χώμα, μα η αθάνατη ψυχή που μας έδωσε και που την έβγαλε μέσα από την καρδιά του, θέλει να επιστρέψει πάλι εκεί, στην θεϊκή καρδιά του.

-Πω, πω μαμά! Τι υπέροχο είναι να νιώθω ότι ο καλός Θεούλης είναι η πραγματική μας μαμά! Αφού αυτός μας έδωσε με το άγιο Πνεύμα την ψυχή μας, τότε αυτός είναι η μαμά μας και ο μπαμπάς μας. Έτσι δεν είναι μανούλα μου γλυκιά;

-Ακριβώς έτσι είναι μωρό μου. Αυτός είναι ο πραγματικός Μπαμπάς και η πραγματική Μανούλα για κάθε ανθρώπινη ψυχούλα. Γι’ αυτό και αγαπάει τόσο πολύ κάθε

άνθρωπο και θέλει να τον κλείνει με πολύ λατρεία και στοργή μέσα στη θεϊκή καρδιά Του, όπως κλείνει μια μωρομάνα το μωρό της μέσα στην αγκαλιά της.

-Από σήμερα μανούλα μου θα αγαπώ τον καλό Θεούλη πολύ, όπως αγαπώ και σένα πάρα πολύ.

-Ναι, μωρό μου, να τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και να του λες όλα αυτά τα γλυκά λογάκια που λες και σε μένα. Όταν θέλεις να κάνεις κάτι να σκέπτεσαι αν του αρέσει και μετά να το κάνεις.

-Και πως θα ξέρω αν κάτι δεν του αρέσει;

-Να, θα ρωτάς πρώτα την καρδούλα σου αν αυτό που θέλεις να κάνεις αρέσει στη μαμά σου. Αν η καρδούλα σου πει ότι είναι καλό, τότε να το κάνεις, αν σου πει όχι, τότε μην το κάνεις. Κάθε μανούλα εδώ στη γη είναι μια εικόνα δική του.

-Τι θα πει μαμά εικόνα δική του;

-Θα πει πως, ότι είναι ο καλός Θεούλης, είναι και η κάθε μανούλα. Δες τι είναι η γλυκιά σου μανούλα για σένα, για να καταλάβεις τι είναι ο Θεός για τον κάθε άνθρωπο.

-Μαμά, εσύ και ο μπαμπάς είστε τα πάντα για μένα.

-Γλυκιά μου αγάπη, μα και εσύ είσαι για μένα και τον γλυκό σου πατερούλη τα πάντα. Όλη μας η χαρά εδώ στη γη είστε εσείς, τα παιδιά μας.

-Μαμά, και για τον καλό Θεούλη είμαστε εμείς τα πάντα;

-Ναι. βασιλοπούλα μου. Μπορεί ο Θεός μας να έκανε τόσο ωραία και μεγάλη τη δημιουργία του που να προκαλεί τον θαυμασμό όλων μας, μα η μεγαλύτερη χαρά του είναι, όταν εμείς οι άνθρωποι τον αγαπάμε με όλη μας την καρδιά και είναι για μας το παν.

-Μαμά, ο Θεούλης μαλώνει;

-Η μανούλα σου κάθε πότε σε μαλώνει;

-Όταν δεν είμαι καλό παιδί και κάνω αταξίες.

-Γιατί σε μαλώνει η μαμά σου, που ξέρεις πόσο σε λατρεύει και χωρίς εσένα δεν κάνει; Το κάνει γιατί δεν σε αγαπά, ή για να γίνεις καλό κορίτσι και να σε καμαρώνουμε;

-Για να γίνω καλό κορίτσι και να με καμαρώνετε εσύ και ο μπαμπάς.

-Και ο καλός Θεούλης, σαν γλυκός και καλός μπαμπάκας που είναι, όταν τα παιδάκια του βγαίνουν από την γλυκιά του αγκαλιά και κάνουν πράγματα που δεν είναι σωστά, στεναχωριέται και τα μαλώνει. Δεν θέλει να ζούμε εδώ στη γη σαν κακά παιδάκια αλλά σαν βασιλόπουλα, αφού ο ουράνιος τους Πατέρας είναι ο Βασιλιάς όλου του κόσμου.

-Εγώ μαμά όταν κάνω λάθος σου ζητάω συγνώμη και τότε με συγχωράς και μου δίνεις και γλυκά φιλιά. Όταν κάνουμε λάθος στο Θεούλη τι πρέπει να κάνουμε;

-Ότι κάνεις και σε μένα. Αφού αισθανθείς το λάθος σου, θα γυρνάς τα ματάκια σου στον ουρανό και θα του λες «συγνώμη καλέ μου Θεούλη που σε στεναχώρησα με το λάθος μου».

-Και εκείνος θα με συγχωρά αμέσως, όπως εσύ μανούλα;

-Ναι, μωρό μου. Αμέσως θα σε συγχωρά και γεμάτος χαρά θα γυρνά στα αγγελάκια που θα είναι γύρω του και θα τους λέει: είδατε η μικρή μου βασιλοπούλα Αγγελική πόσο γλυκιά και ευγενική είναι; Ζήτησε συγνώμη για το λάθος της, γι’ αυτό και εγώ όχι μόνο θα την συγχωρήσω αλλά και θα γεμίσω την ψυχούλα της με πολλά πνευματικά δώρα. Θα σε κλείνει τότε στην γλυκιά του αγκαλίτσα και όπως κάνει η μανούλα σου, θα σε γεμίζει με πολλά γλυκά φιλάκια.

-Μαμά μου, πόσο γλυκός είναι ο καλός Θεούλης μας! Τον αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τον πικράνω με κανένα λάθος.

-Μπράβο μωρό μου, έτσι θέλω να σκέπτεσαι πάντα σε όλη σου τη ζωή.

Η δημιουργία της Εύας

-Μου είπες μανούλα ότι έκανε ο Θεούλης τον άνθρωπο και τον ονόμασε Αδάμ. Πότε όμως έγινε και το πρώτο κορίτσι σαν κι εμένα;

-Όταν ο Θεός, κοριτσάκι μου, έκανε τον Αδάμ, τον έβαλε μέσα σε ένα μεγάλο πανέμορφο κήπο που τον ονόμασε Παράδεισο. Ήταν γεμάτος με ποταμάκια, λιμνούλες, πολλά ζωάκια και πολλά λουλουδάκια. Στα μεγάλα δένδρα κούρνιαζαν όλων των ειδών τα πουλάκια που τραγουδούσαν χαρούμενα. Δεν υπήρχε πουθενά στη γη τέτοιο ωραίο μέρος.

Μέσα σ’ αυτόν ο Αδάμ περνούσε χαρούμενα τις μέρες του, συντροφιά με όλα τα ζωάκια του Παραδείσου. Ήταν με όλα φίλος και περνούσαν καλές στιγμές. Μόνο μια μικρή στεναχώρια βασάνιζε την ψυχούλα του.

-Τι στεναχώρια μαμά είχε ο Αδάμ;

-Έβλεπε όλα τα ζωάκια που είχανε το ταίρι τους και έπαιζαν μεταξύ τους χαρούμενα και ήθελε και αυτός να έχει ένα σύντροφο για να μοιράζεται μαζί του τις χαρές του Παραδείσου.

-Γιατί μανούλα δεν το είπε στον καλό Θεούλη μας;

-Γιατί μωρό μου ήδη ο καλός Θεός μας ήξερε την στεναχώρια του παιδιού του Αδάμ και αποφάσισε να του κάνει μία έκπληξη.

-Τι έκπληξη του έκανε μαμά;

-Να, μετά από μια ευχάριστη μέρα που πέρασε με τα αγαπημένα του ζωάκια, τον άφησε να κουραστεί λίγο και να αποκοιμηθεί κάτω από ένα μεγάλο δένδρο δίπλα από ένα ωραίο ποταμάκι. Όπως λοιπόν ήταν ξαπλωμένος ο Αδάμ πήρε τη μια του πλευρά και από αυτήν έφτιαξε την γυναίκα, την οποία ονόμασε Εύα.

-Φαντάζομαι μαμά την έκπληξη του Αδάμ όταν ξύπνησε και είδε μπροστά του την Εύα!

-Ναι, ήταν τόσο μεγάλη η έκπληξη του αλλά και η χαρά του, που δεν περιγράφεται. Ήταν το πιο μεγάλο δώρο που του χάριζε ο Θεός μας. Την κοιτούσε καλά καλά και δεν μπορούσε να πιστέψει πως στ’ αλήθεια, είχε μπροστά του έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν.

-Και η Εύα τι έκανε μαμά;

-Εκείνη μωρό μου χαιρόταν με την χαρά του Αδάμ και δεν έπαυε να του χαμογελά γλυκά.

-Και ο Θεούλης μαμά τι έκανε τότε;

-Εκείνος κοριτσάκι μου ήταν πολύ ευτυχισμένος με τη χαρά των παιδιών του και όλα τα αγγελάκια του ουρανού τον δοξολογούσαν με αγγελικούς ύμνους. Πλησίασε τότε ο Θεός τα δυο του ευτυχισμένα παιδιά, τον Αδάμ και την Εύα και τα ευλόγησε. 

Ο Αδάμ και η Εύα ήταν το πρώτο ανδρόγυνο στη γη, γι’ αυτό και μαζί με τις πατρικές θεϊκές ευχές του, έδωσε και τις απαραίτητες συμβουλές που, αν τις τηρούσαν, θα τους βοηθούσαν να περάσουν με αγάπη και ευτυχία την ζωή τους μέσα στον Παράδεισο.

-Τι τους είπε μανούλα ο καλός Θεούλης;

-Θα σου πω, μωρό μου, όλα τα γλυκά λόγια και τις συμβουλές που τους έδωσε κάποια άλλη στιγμή. Τώρα όμως είναι αργά και έχεις αρχίσει να νυστάζεις. Πήγαινε να κοιμηθείς και την επόμενη φορά θα συνεχίσουμε την ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Έλα τώρα να σου δώσω ένα γλυκό φιλάκι και να σου ευχηθώ καλό ύπνο μωρό μου.

-Καληνύχτα μανούλα, σε αγαπώ πολύ. Αγαπώ και τον καλό μας Θεούλη με όλη μου την καρδιά. Καληνύχτα Θεούλη!